Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Η προπόνηση των Πρωταθλητών

Επιστρέφω δριμύτερος, μετά το τέλος των εξετάσεών μου, και ξεκινάω με κάτι light για αρχή.
Ψάχνοντας τα χιλιάδες βιντεάκια του nba.com, βρήκα μερικά άκρως ενδιαφέροντα για τους αθλητές που μας διαβάζουν, αφού μπορούν να δουν πως γυμνάζονται οι καλύτεροι παίχτες στον κόσμο, πριν ή μετά την προπόνηση της ομάδας τους.
Ας τους απολαύσουμε λοιπόν.

Chris Paul



Dwade Wade



Dwight Howard



Brandon Roy



Υ.Γ. Ελπίζω τα post να είναι πιο σύντομα σε χρονική περίοδο, καθώς οι υποχρεώσεις είναι λιγότερες πλέον. Επίσης η αγωνιστική περίοδος ξεκινάει σε δυο-τρεις βδομάδες, οπότε θα μας απασχολήσουν αρκετά θεματάκια φέτος.

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

I love this game !!!

Για όλους εμάς που μας αρέσει/ενθουσιάζει αυτό το πρωτάθλημα, ορίστε μερικά videos από την περσινή χρονιά. Σε 35 μέρες ξαναξεκινάει το ΝΒΑ και θα μας δόσει ξανά τη χαρά να πούμε : "I love this game"

Ξεκινάμε με λίγο άμυνα ως Έλληνες και θα συνεχίζουμε πιο κάτω με πιο επιθετικά/θεαματικά πράγματα...
Top 10 Blocks



Top 10 Assists



Top 10 Plays



Top 10 Dunks



Και για φινάλε, το καλύτερο :
Top 10 Circus shots



Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Και τώρα τι;

          Αυτό πρέπει να αναρωτιούνται όλοι οι φίλαθλοι του μπάσκετ για την "κατάντια" τόσο του Αμαρουσίου, όσο και του Πανελληνίου. Δύο ομάδες που μας απασχολούσαν τα τελευταία χρόνια ευχάριστα (τόσο αγωνιστικά, όσο και διοικητικά), βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο μάτι του κυκλώνα, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.
          Η μεν πρώτη βρίσκετε στα πρόθυρα της διάλυσης. Πριν από δύο μήνες περίπου, οι άνθρωποι του συλλόγου και ο δήμαρχος της περιοχής υποτίθεται πως βρήκαν διάδοχη κατάσταση για τον απελθών Βωβό, ο οποίος στην αρχή του καλοκαιριού γνωστοποίησε στους ανθρώπους της ομάδας πως δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει. Αλλά μάλλον ο κ. Γκάμαρης και οι συνεργάτες του δεν ήταν οι μεσσίες που περίμενε ο κόσμος στα βόρεια προάστια. Μετά την αποβολή της ομάδας από την φετινή Ευρωλίγκα, άρχισε ένα μπαράζ ανακοινώσεων ένθεν κι ένθεν. Βέβαια πριν γίνει αυτό, είχε προηγηθεί η παραίτηση του προπονητή του Αμαρουσίου, κ. Μπαρτζώκα, μετά η φυγή αρκετών παιχτών (ακόμα και νεοαποκτηθέντων όπως ο Σαρικόπουλος) και λίγο πριν την ανακοίνωση της Uleb, η παραίτηση του team manager της ομάδας κ. Ελληνιάδη. Το βράδυ της ανακοίνωσης της αποβολής ο δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Πατούλης έβγαλε ανακοίνωση κατά του κ. Γκάμαρη και των συνεργατών του. Μάλιστα, ο δήμαρχος αποποιήθηκε των ευθυνών του, καθώς είπε: "Δυστυχώς, οι δεσμεύσεις των επενδυτών δεν πραγματοποιήθηκαν, με αποτέλεσμα η Ευρωλίγκα με τη σημερινή της απόφαση, να θέσει εκτός όλων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων για την περίοδο 2010-2011 την ομάδα μπάσκετ του Γ. Σ. Α. Για την εξέλιξη αυτή, υπεύθυνοι είναι ο κ. Γκάμαρης και η παρέα του, οι οποίοι με τις ενέργειές τους ντρόπιασαν την ιστορία του συλλόγου, αλλά και την πόλη μας". Μάλιστα την επόμενη δε δίστασε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στον NovaΣπορ-Fm να ρήξει τις ευθύνες στον προηγούμενο μεγαλομέτοχο, Άρη Βωβό, λέγοντας: "Τα στοιχεία έπρεπε να ελεγχθούν από τον κύριο Βωβό, ο οποίος παρέδιδε την ανώνυμη εταιρία. Εμείς δεν είχαμε άλλους επενδυτές, για να πει κάποιος ότι επιλέξαμε τον κύριο Γκάμαρη. Ήταν ο μόνος ο οποίος ενδιαφέρθηκε, μαζί με επιχειρηματίες της ομάδας του. Έβαλαν τους οικονομικούς τους παράγοντες να δουν πως θα γίνει η μεταβίβαση των μετοχών. Ο κύριος Βωβός έχει μια υποχρέωση 12.500 ευρώ τον μήνα μέχρι το 2017 για να υπάρχει η φορολογική ρύθμιση. Οι υποχρεώσεις για τους παίκτες και τους προπονητές ήταν δικές του και τις έχει αναλάβει. Θα παρέδιδε τις μετοχές σε όποιον αναλάμβανε αυτά τα 12.500 ευρώ τον μήνα. Ο Ερασιτέχνης είναι σαφές ότι δεν μπορεί να πληρώσει αυτά τα χρήματα". Τα ίδια πάνω- κάτω υποστήριξε και ο διορισμένος-άπραγος πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ κ. Οικονομίδης, μόνο που αυτός έριξε ευθύνες και στο δήμαρχο της περιοχής (όλοι αποποιούνται των όποιων ευθυνών τους). Στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό είπε: "Θα μπορούσα ευθέως να αποδώσω ευθύνες στον δήμαρχο, τον κ. Πατούλη που δεν έδωσε λύση στο πρόβλημα. Ο αθλητισμός δεν έχει πολιτική και αυτός έχει την κύρια ευθύνη γιατί είναι γνωστό ότι ανακατεύθηκε πολύ. Περίμενα και από τον κ. Βωβό να είναι πιο υπεύθυνος και να ελέγχει τα πράγματα περισσότερο. Το άφησε και αυτός στην τύχη του, αλλά σίγουρα δεν του αναλογεί το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Είναι καταδικαστική η κατάσταση του μπάσκετ και κανείς δεν πρέπει να παίζει με το ελληνικό μπάσκετ". Ακόμα είπε κι άλλα διάφορα εύθυμα, όπως: "Είχα θέσει τον προβληματισμό μου καιρό τώρα για ορισμένες ομάδες που είχαν προβλήματα. Φυσικά και για το Μαρούσι. Μου είπαν ότι πήραν παράταση από την Ευρωλίγκα μέχρι την Πέμπτη. Εγώ δεν είχα καμία ενημέρωση. Βρέθηκα προ τετελεσμένων γεγονότων". Όπως πάντα θα έλεγα εγώ, μιας και μόνο καλός είναι να βρίσκει τηλεοπτικά στην ΕΡΤ (που χρωστάει σχεδόν τα μισά περσινά λεφτά στις ομάδες που μετέδιδε) και καμιά χορηγία από τον ΟΠΑΠ. Και τέλειωσε λέγοντας : "Εγώ και το συμβούλιο επισημαίναμε τον κίνδυνο, αλλά εξαιτίας των κακών χειρισμών εκτέθηκε τελικά το ελληνικό μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Τα λέγαμε, αλλά δεν μας άκουγε κανείς. Ας τα βρουν μεταξύ τους ποιος φταίει και να αποδοθούν οι ευθύνες. O ΕΣΑΚΕ δεν φέρει καμία ευθύνη". Προφανώς η διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος δεν έχει καμιά ευθύνη για τις ομάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημά της. Μπάτε σκύλοι αλέστε... Μετά από όλα αυτά, βγήκε και ο κ. Γκάμαρης και υποστήριξε: "Κρατάω στα χέρια μου οριστικό συμβόλαιο μεταβίβασης μετοχών. Πήρα το ρίσκο και έχω το 89.8%. Δεν είμαι αφερέγγυος. Έχω αναλάβει χωρίς να γίνει οικονομικός έλεγχος στην ΚΑΕ, μένω στον λόγο του κ. Βωβού τον οποίο εκτιμώ σαν επιχειρηματία. Πρέπει να γίνει διακανονισμός σε παλιές οφειλές της ΚΑΕ. Έχω βάλει ανθρώπους να ασχοληθούν με τα οικονομικά στοιχεία της ομάδας και μέχρι την Τετάρτη θα γνωρίζουμε πολλά περισσότερα. Κατέβαλα την Πέμπτη 1.000.000 ευρώ που ήταν οι υποχρεώσεις μου προς τον κ. Βωβό, έχω πληρώσει προπονητές παίκτες φροντιστές με προσωπικές πληρωμές. Καταθέσαμε όλα τα δικαιολογητικά της Ευρωλίγκας δεν ξέρω τον λόγο για τον οποίο μείναμε έξω από τη διοργάνωση". Αν δε ξέρεις το λόγο εσύ φιλαράκο, τότε ποιος τον ξέρει; Για τους παίχτες που αποχώρησαν είπε : "Ο Μπατής έχει υπογράψει προσύμφωνο και του έχει καταβληθεί μία προκαταβολή. Θα πρέπει να λογοδοτήσει και αυτός και ο μάνατζέρ του γιατί σηκώθηκαν και έφυγαν από την ομάδα. Και ο Σαρικόπουλος υπέγραψε προσύμφωνο και έπραξε το ίδιο. Δεν γίνεται να βάζουμε εμείς τις υπογραφές μας και να κινδυνεύουμε με φυλάκιση και οι παίκτες να υπογράφουν και στη συνέχεια να σηκώνονται να φεύγουν." Κι ολοκλήρωσε λέγοντας : "Δευτέρα με Τετάρτη θα ολοκληρωθεί ο οικονομικός έλεγχος στα ταμεία της ΚΑΕ και ακολούθως θα δούμε πως θα πορευθούμε. Η ομάδα θα κατέβει κανονικά στο φετινό πρωτάθλημα της Α1. Πρέπει να σταματήσουν να μας πυροβολάνε από παντού.Θέλουμε να σώσουμε το Μαρούσι και βρίσκουμε παντού εμπόδια και υψωμένους τοίχους". Θα το αφήσω ασχολίαστο και θα του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία του κ. Γκάμαρη, αλλά αυτή θα είναι και η τελευταία του. Το τελευταίο επεισόδιο στην σαπουνόπερα του Αμαρουσίου δόθηκε με την ανακοίνωση που έβγαλε το ΔΣ της ομάδας που καταφέρετε σε ποιον άλλο, παρά τον κ. Γκάμαρη. Μπορείτε να δείτε την ανακοίνωση στο παρακάτω link (Για να μην σας κουράζω άλλο με wall of text): http://www.sport-fm.gr/article/293438
          Όσο για τη δεύτερη ομάδα, τον Πανελλήνιο, αποφάσισε μετά από τρεις μήνες απραξίας ότι είναι ομάδα και έχει υποχρεώσεις. Όπως για παράδειγμα να "κατεβάσει" ομάδα με πραγματικούς παίχτες στο πρωτάθλημα της Α1. Ενώ μόλις τέλειωσε το πρωτάθλημα ανανέωσε τον προπονητή του (που τον έφτασε στην υψηλότερη θέση στην Α1 των τελευταίων 50 χρόνων  και τον πήγε στο final four του EuroCup, το δεύτερο τη τάξη ευρωπαϊκό κύπελλο), μετά ήρθε μια μακρά περίοδος απραξίας. Ώσπου ο Χαραλαμπίδης ήθελε να μείνει ελεύθερος και να συνεχίσει την καριέρα του στον Άρη  και ο μεγαλομέτοχος της ομάδας ξύπνησε και δήλωσε ότι : "Οι παίκτες του Πανελληνίου είναι περιουσιακά στοιχεία της ομάδας. Και μόνο πωλούνται, δεν χαρίζονται". Τώρα που ο Χαραλαμπίδης πήγε στον Άρη θα πρέπει να μας πει ο κ. Κυριακού, αν τον πούλησε στο θεό του πολέμου ή αν ο παίκτης πήγε στη Θεσσαλονίκη με ελεύθερη μεταγραφή. Από την άλλη βέβαια οι άνθρωποι του συλλόγου κινήθηκαν έγκαιρα και κατάθεσαν το φάκελό τους, όπως όφειλαν, στην ΕΕΑ, για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στο νέο πρωτάθλημα (αν και σε αυτήν την ομάδα υπάρχει ένα διοικητικό μπάχαλο μη γνωρίζοντας αν ο κ. Κυριακού και ο πρόεδρος κ. Φιλιππούσης παραμείνουν στα δρώμενα της ομάδας). Μετά ήρθε η φυγή του coach Ζούρου. Ο άνθρωπος κουράστηκε να περιμένει και έφυγε σαν κύριος, όταν του είπαν να δουλέψει τσάμπα φέτος και με κατά πολύ μειωμένο μπάτζετ. Έτσι ήρθε η πρόσληψη του κ. Σκουρτόπουλου και η μεταφορά έδρας στη Λαμία (!!!). Πλέον ο Πανελλήνιος έχει 4 παίχτες στο ρόστερ του μετά την παραμονή του Παπαμακάριου και του Ξανθόπουλου (;), που είχε συμβόλαιο από πέρσι και για φέτος, την επιστροφή του Ράντσιτς και την απόκτηση του Αμερικάνου Μπάιαρς. 
          Δε μπορώ παρά να κλείσω ευχόμενος να βρουν το δρόμο τους αυτές οι δύο ομάδες, γιατί το ελληνικό μπάσκετ τις έχει ανάγκη γερές τόσο  αγωνιστικά, όσο και διοικητικά. Βλέπουμε που βλέπουμε ένα πρωτάθλημα των δύο. Αν λιγοστέψουν και οι ομάδες που κυνηγούν την τρίτη θέση, τότε ζήτω που καήκαμε...

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ανασκόπηση Mundobasket 2010

Αλήθεια τι είδαμε σε αυτό το Mundobasket;
Σίγουρα είδαμε ποιοτικότερους αγώνες, εν συγκρίση με το άνωστο Μουντιάλ. Ξεκινήσαμε με το ΗΠΑ - Βραζιλία, μετά είδαμε: το Ισπανία - Ελλάδα (κι ας ξεφουσκώσαμε 3 λεπτά πριν το τέλος) και το Σερβία - Κροατία την ίδια μέρα, το λατινοαμερικάνικο ντέρμπι ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Βραζιλία που μας πρόσφερε απίστευτες συγκινήσεις, την αποκαθήλωση των παγκόσμιων πρωταθλητών Ισπανών από τους Σέρβους με το τρίποντο από τα 9-10 μέτρα στο τέλος του αγώνα του Τεόντοσιτς και τέλος το Τουρκία - Σερβία που μέσα σε 5 δευτερόλεπτα κόντεψε να αλλάξει 3 φορές ο νικητής.
Οι ομάδες όμως τι μας έδειξαν; Θα τις πιάσω με τη σειρά κατάταξεις μία-μία (όχι δε θα μιλήσω και για τις 24 ομάδες του τουρνουά :P)
Η ΗΠΑ έπαιξε σοβαρά και χωρίς υπεροψία  όλους τους αντιπάλους της. Δεν υποτίμησε κανέναν και οι παίχτες της έπαιζαν σοβαρά όλο το σαραντάλεπτο. Με άμυνα όπως μόνο οι Αμερικάνοι ξέρουν να την παίζουν (λόγω των καταπληκτικών αθλητικών προσόντων τους) και επίθεση "τουρλουμπούκι", που λέει και ο Συρίγος, σάρωσε τους πάντες και έδειξε πως αν οι Αμερικάνοι είναι σοβαροί είναι ακόμα η καλύτερη ομάδα στον κόσμο και η απόσταση είναι ακόμα μεγάλη. Τι και αν παίζουν άναρχη επίθεση, κάνοντας χώρο στις περισσότερες φορές στις σετ επιθέσεις τους στον Ντουράντ για να παίξει ένας με έναν; Όταν κάνεις τόσα κλεψίματα, άρα και αιφνιδιασμούς, και παίρνεις δεύτερες ευκαιρίες με τα επιθετικά σου ριμπάουντ μπορείς να παίξεις και άναρχη επίθεση. Είχαν πραγματικά αρκετές αδυναμίες και προσωπικά πιστεύω πως δεν ήταν ανίκητη ομάδα. Διαψεύτηκα και έτσι οι Αμερικάνοι είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές μετά από 16 χρόνια.
Η Τουρκία είχε μια καλή ομάδα, αλλά πραγματικά ποιος πιστεύει πως είχε καλύτερη ομάδα από την Ισπανία, τη Σερβία και ακόμα, ακόμα την Ελλάδα; Με μια πραγματική σπαστική ζώνη (αλλά ταυτόχρονα σχεδόν υποχρεωτική λόγω του ύψους των παιχτών της), δύο χαρισματικούς παίχτες (τον Τούρκογλου και τον Ιλιασόβα) και μια πραγματικά απίστευτη εύνοια της διαιτησίας έφτασε στον τελικό, ο οποίος ήταν μόλις ο δεύτερος της, χαμένος κι αυτός, σε όλες τις διοργανώσεις. Ο προηγούμενος ήταν στο Ευρομπάσκετ του 2001 που φιλοξενήθηκε στην Τουρκία. Τυχαίο; Δε νομίζω!!!
Δε θα ξεχάσουμε το "χαρούμενο" μπάσκετ που παρουσίασε η Λιθουανία, που για άλλη μια φορά μας έδειξε πως δε χρειάζεται να είσαι η Λιμόζ για να παίρνεις τη νίκη και έστειλε για ακόμα μια φόρα το, κουραστικό πλέον, "η άμυνα φέρνει τους τίτλους" στα σκουπίδια. Χωρίς σπουδαίους παίχτες, με εξαίρεση τον Λίνας Κλέιζα (που όμως για ακόμα μια φορά κρύφτηκε στο μάτς που τον χρειάστηκε η ομάδα του), αλλά παίζοντας σαν σύνολο. Έτσι κατάφερε με μια επιθετική άμυνα, πολλούς αιφνιδιασμούς. καλή, σωστή  και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και με καλό περιφερειακό σουτ(ποιος σωστός Λιθουανός άλλωστε δεν ξέρει να σουτάρει καλά;) να μας κάνει να ευχαριστηθούμε μπάσκετ.Οι Σέρβοι, με τη νεανική ομάδα που μας παρουσίασε πέρσι στην Πολωνία, κατάφερε να διατηρηθεί στα ψιλά και να δείξει πως δεν ήταν πυροτέχνημα η περσινή δεύτερη θέση στο Ευρωμπάσκετ. Μια καινούργια φουρνιά Σέρβων γεννιέται που κατά πάσα πιθανότητα θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της στα επόμενα χρόνια. Αρκεί να μην αρχίσουν οι γνωστές βεντέτες στα αποδυτήρια και να παραμείνουν ενωμένοι. Άξιζε να πάει στον τελικό, αφού στον αγώνα με τους Τούρκους ήταν καλύτεροι, άλλα όπως έγραψε και η Κουρούνα, είδαν την άλλη όψη του νομίσματος. Τη δεκαετία του 90 πόσες φορές μας κέρδισαν σε κομβικά ματς με την εύνοια της διαιτησίας; Αξέχαστος θα μείνει ο τελικός του παγκοσμίου του 2002 στη Μέκκα του παγκοσμίου μπάσκετ, την Ινδιανάπολη, όταν και κέρδισαν τους απίστευτους Αργεντινούς με ένα φαλτσοσφύριγμα του Πιτσίλκα στο τέλος του αγώνα.
Οι Ισπανοί είχαν ελλήψεις και αυτό φάνηκε στα κρίσιμα.
Οι Βραζιλιάνοι είχαν την ποιότητα τουλάχιστον για την οχτάδα, αλλά πέτυχαν τους Αργεντίνους στους 16 και το ταξίδι τους τέλειωσε εκει.
Όσο για την δική μας εθνική, σίγουρα δεν ήταν χειρότερη από όλες αυτές τις ομάδες που προανέφερα. Η μεγαλύτερη αδυναμία μας δεν ήταν η αντιμετώπιση της ζώνης, αλλά η βοήθεια από τον πάγκο. Και δεν εννοώ τους παίχτες που κάθονταν στον πάγκο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω κάποιους παίχτες, που με εντυπωσίασαν με την απόδοσή τους και τους ζήλεψα. Γιατί πως να το κάνουμε; Θα θέλαμε και εμείς σαν Έλληνες να δούμε έναν πραγματικά καταπληκτικό παίχτη-σκόρερ να φοράει το εθνόσημο. Άλλα εμείς έχουμε το χάρισμα να κάνουμε όποιον παίχτη με ευχέρεια στο σκοράρισμα υπάρχει, έναν καλό αμυντικό. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά εδώ δεν είναι ποδόσφαιρο να κάθεσαι όλο τον αγώνα πίσω και να βγαίνεις αλώβητος και να νικάς στο τέλος. Στο μπάσκετ η καλύτερη ομάδα κερδίζει 98 φορές στις 100. Σταματώντας το παραλήρημά μου θα ξεκινήσω με τον επόμενο "μεγάλο" του NBA. Το "τιτανοτεράστειο" Κέβιν Ντουράντ. Το παλικάρι μπορεί να μην έχει τα μούσκουλα του Λεμπρόν ή του Γουέιντ (τα χεράκια του είναι σαν ποδαράκια ακρίδας), αλλά έχει 1000+1 τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι και αυτό έχει σημασία. Αυθεντικό μπασκετικό ταλέντο. Ο επόμενος ήταν ο Λουίς Σκόλα. Η παρουσία του στο ΝΒΑ μόνο καλό του έχει κάνει. Έγινε ποιο δυνατός και δεν έχασε τα καλά του στοιχεία, όπως το σουτάκι από τα 4-5 μέτρα. Αυτοι οι 2 με εντυπωσίασαν περισσότερο, αλλά ακόμα μου άρεσαν οι Ιλιασόβα, Γι Γιανλιαν, Μαρσελίνιο Χουέρτας, Τεόντοσιτς, Πότσιους και ο μεγάλος Τιάγκο Σπλίτερ, που θα λήψει πολύ φέτος από τα Ευρωπαϊκά παρκέ.
Άντε και του χρόνου να μην μας σνομπάρουν στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας τόσοι κορυφαίοι παίχτες και να μας δώσουν την ευκαιρία να τους "χαζέψουμε" είτε τηλεοπτικά είτε από κοντά...

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Καλώς ορίσατε στο Hall of Fame Basket

Καλώς ορίσατε στο Hall of Fame Basket.
Στο blog αυτό θα γράφουμε τις ιδέες και απόψεις μας για όλες τις πλευρές του αγαπημένου μας αθλήματος, χωρίς παρωπίδες και προκαταλήψεις. Αν υποπέσουμε όμως σε κάποιο λάθος μη μας σταυρώσετε, γιατί άνθρωποι είμαστε και εμείς με τα ελαττώματά μας.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και σας αφήνω με ένα καταπληκτικό απόσπασμα από την ταινία "Coach Carter", τόσο σε δικιά μου μετάφραση, όσο και στο πρωτότυπο κείμενο.

Ο βαθύτερος φόβος μας δεν είναι ότι είμαστε ανεπαρκείς. Ο βαθύτερος φόβος μας είναι ότι είμαστε ισχυροί πέραν του μέτρου. Είναι το φως, και όχι το σκοτάδι, που περισσότερο μας φοβίζει. Αναρωτιόμαστε, ποιος είμαι εγώ για να είναι φανταστικός, υπέροχος, ταλαντούχους και υπέροχος; Στην πραγματικότητα, ποιος είσαι εσύ για να μην είσαι; Είσαι παιδί του Θεού. Το να το παίζεις μικρός  δεν εξυπηρετεί τον κόσμο. Γεννηθήκαμε για να κάνουμε πρόδηλη τη δόξα του Θεού που είναι μέσα μας. Δεν είναι μόνο σε ορισμένους από εμάς. Είναι σε όλους. Και καθώς αφήνουμε το δικό μας φως να λάμψει, δίνουμε ασυνείδητα την άδειά μας στους υπόλοιπους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. Καθώς ελευθερωνόμαστε από το φόβο μας, η παρουσία μας απελευθερώνει αυτόματα τους άλλους.

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us. We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented and fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small doesn’t serve the world. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It’s not just in some of us; it’s in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.