Τι παίχτης λείπει από τους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό;

Βλέποντας σήμερα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την CSKA στο σπίτι του ξαδέρφου μου, προσπαθούσα να απαντήσω στην ερώτηση: "Τι είδους παίχτης λείπει από το ρόστερ των δύο αιωνίων". Για τον Ολυμπιακό το είχα απαντήσει μέσα μου, μετά την ήτα των ερυθρόλευκων στη Μπάμπεργκ. Απλά περίμενα και το παιχνίδι των πρασίνων για να κάνω ένα ολοκληρωμένο post. Δεν ήταν μια εύκολη ερώτηση να απαντήσει κανείς. Ήταν αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη μπορώ να πω.

NBA Opening night

Είχα πει πως θα κάνω και δεύτερο post το Σάββατο, αλλά δεν τα κατάφερα τελικά. Επιστρέφω δριμύτερος σήμερα με ένα διαφορετικό και πιο ευχάριστο θέμα από την απεργία των Ελλήνων μπασκεμπολιστών. Σήμερα το πρωί ξεκίνησε το ΝΒΑ. Το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο. Ας βγούμε λοιπόν από τη μιζέρια του ελληνικού μπάσκετ και ας μεταφερθούμε έστω και για λίγο νοερά στην αντίπερα όχθη.

Δεν είναι απεργία, είναι κοροϊδία...

Λόγω κάποιων υποχρεώσεων που είχα, άργησα να κάνω νέο post. Γι' αυτό σήμερα θα σας δώσω πολλά να σκεφτείτε, αφού σκοπός μου είναι να κάνω 2 post. Αυτό κι ένα ακόμα

Πρώτο θέμα είναι ξανά η απεργία (ή μήπως καλύτερα να πω αποχή από τους αγώνες) των Ελλήνων παιχτών. Παρακολουθώ αυτή τη στιγμή τον αγώνα-παρωδία μεταξύ του πλήρους Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ των απεργών (είναι η ομάδα του πρόεδρα άλλωστε, αν δεν μπορούσε να πείσει και τους συμπαίχτες του, τότε...). Πριν από αυτόν τον αγώνα, έγιναν άλλα δύο ματς παρωδίες. Στο Άρης - Ολυμπιακός, ο Θεός του πολέμου έπαιξε με τους ξένους του, πιτσιρικάδες από τους εφήβους και τον "απεργοσπάστη" Ταπούτο, ενώ οι Πειραιώτες έπαιξαν υπερπλήρεις, όπως και ο Παναθηναϊκός. Ποιος από τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους παίχτες αυτών των δύο ομάδων θα πήγαινε κόντρα στις διοικήσεις τους; Ρητορικό το ερώτημα φυσικά. Το βραβείο του χειρότερου ματς της ημέρας δικαιωματικά πάει στο Καβάλα - Ηλυσιακός. Οι δύο ομάδες έπαιξαν χωρίς τους Έλληνες παίχτες τους (μόνο ο Κασελάκης και ο τρισμέγιστος Χατζής αποφάσισαν να σπάσουν την απεργία) σε ένα ματς τραγωδία.

Κάπως έτσι ξεκίνησε το πρωτάθλημά μας. Μόνο μια λέξη μπορεί να το περιγράψει. Τραγέλαφος. Ομάδες που δεν πληρώνουν, παίχτες που δεν παίζουν (αν και δικαίωμά τους είναι να απεργήσουν. Μόνο που δεν καταλαβαίνω τι σόι απεργία είναι αυτή, ενώ προπονούνται κανονικά και συμμετέχουν σε φιλικά των ομάδων τους...), διαιτησία κάτω του μετρίου, λίγος κόσμος στις κερκίδες και άθλια γήπεδα είναι μερικά από τα βασικότερα προβλήματα της λίγκας. Αλλά θα μου πείτε εδώ δεν έχουμε κράτος. Πρωτάθλημα της προκοπής στο μπάσκετ θα έχουμε;

Κλείνοντας, έχω να απαντήσω στον κ. Γιαννακόπουλο, στον πρόεδρα, στον πατερούλη του Ελληνικού μπάσκετ και στον ανύπαρκτο πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ ότι κανείς από αυτούς δεν είναι  το Ελληνικό μπάσκετ. Στο χωριό μου εγώ έμαθα πως; "Nobody is bigger than the game"...
Χωνέψτε το καλά μάγκες...

Δεν είναι αργία, είναι απεργία...

Και πάνω που χαρήκαμε με το ξεκίνημα των αγωνιστικών υποχρεώσεων των ελληνικών ομάδων, ήρθε η απεργία των παιχτών να μας επαναφέρει στη μιζέρια της ελληνικής πραγματικότητας. Αναγκαστική παράταση για την έναρξη του πρωταθλήματος λοιπόν. Και εμείς για ένα ακόμα σαββατοκύριακο δε θα έχουμε τι να δούμε στην τηλεόραση. 

Βέβαια η απεργία έγινε με τις ευλογίες των περισσοτέρων ομάδων. Χαρακτηριστική ήταν η ατάκα του νέου προέδρου του Αμαρουσίου (και παλαίμαχου του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού) κ. Βασίλη Κωνσταντίνου σε συνέντευξή του στον NovaΣπορ fm 94,6. Ο κ. Κωνσταντίνου είπε : "

Ευχόμαστε να γίνει η απεργία για να μην γίνει η αγωνιστική, για να μπορέσουμε να ετοιμαστούμε καλύτερα και να έχουμε περισσότερους παίκτες". Αυτή η άποψη υπάρχει στο μυαλό των περισσοτέρων ομάδων. Σε αυτές, δηλαδή, που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει σχεδιασμός και φερεγγυότητα. Σε αυτές που ελπίζουν σε ένα θαύμα για να κρύψουν τις ελλείψεις και τις ασχήμιες τους. Και το θαύμα έγινε γι' αυτούς, καθώς ως τέτοιο λογίζεται η απεργία.

Δε θα πω αν οι παίχτες κάνουν καλώς ή κακώς που απεργούν. Δικαίωμά τους είναι άλλωστε. Αλλά το βλέπω λίγο αστείο το να απεργούν στις εγχώριες διοργανώσεις και από Δευτέρα, που ξεκινάν οι Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις των συλλόγων τους, να είναι συνεπής απέναντι στους εργοδότες τους. Βέβαια μόνο η Ευρωλίγκα ξεκινάει, αλλά δε νομίζω κάποιος από τους Έλληνες παίχτες των δύο εκπροσώπων μας να απεργήσει τη Δευτέρα ή την Πέμπτη. Επιλεκτική απεργία πρώτη φορά βλέπω... Θα μου πείτε ότι οι παίχτες τα έχουν με την ΕΟΚ, τον ΕΣΑΚΕ και την πολιτεία και όχι με τους Καταλανούς ή τη Fiba Europe. 

Μακάρι αυτή η απεργία να αφυπνίσει όλο το μπασκετικό σινάφι (ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, ομάδες και πολιτεία) και να κάτσουν όλοι στο ίδιο τραπέζι για να ΛΥΣΟΥΝ, αυτή τη φορά, τα προβλήματα που ταλανίζουν το αγαπημένο μας σπορ. Έχουμε κουραστεί να ακούμε τα προβλήματα που υπάρχουν και τις δεσμεύσεις από τους ιθύνοντες ότι θα λυθούν. Ας είναι αυτή η τελευταία φορά που γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων καταστάσεων και ας είναι η αρχή για ένα καλύτερο και φερεγγυότερο πρωτάθλημα. Μήπως είμαι αθεράπευτα ρομαντικός που ακόμα πιστεύω ότι ο καλός ιππότης θα έρθει να μας σώσει;

Κύπελλο Ελλάδος

Ημέρα κυπέλλου η σημερινή και είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής των δύο αιωνίων. Αλήθεια, τι είδαμε σήμερα; Παρατηρήσαμε κάποια κοινά στοιχεία στον τρόπο παιχνιδιού και των δύο ομάδων. Είδαμε και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός να είναι ιδιαιτέρως σοβαροί και να επιδιώκουν να παίξουν κοντά στο καλάθι, είτε με τους ψηλούς τους, είτε με διεισδύσεις.

Ας πάρουμε πρώτα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι μετά το αρχικό σοκ του πρώτου δίλεπτου (13-3 υπέρ του Κολοσσού) έβαλαν το κεφάλι κάτω, σοβαρεύτηκαν και έκλεισαν το δεκάλεπτο με σκορ 20-24 (αφού πρώτα είχαν κάνει ένα σερί 15-4). Από 'κει και ύστερα το ποτάμι δεν είχε γυρισμό για το συμπαθή Κολοσσό, που σε καμιά στιγμή του αγώνα δεν απείλησε ξανά τους πρωταθλητές. Batiste - Sato - Διαμαντίδης ήταν η μαγική τριπλέτα για τον Παναθηναϊκό, καθώς οι δύο πρώτοι σκόραραν και ο τελευταίος σέρβιρε με το τσουβάλι ασίστ. Πάνω-κάτω έτσι είχα σκεφτεί την αρμάδα του Zeljko να παίζει φέτος. Μόνο δύο πράγματα με ξένισαν λίγο. Το πρώτο ήταν η μη χρησιμοποίηση του Βουγιούκα για αρκετό χρονικό διάστημα. Πάγκο τον βλέπω τον καημένο τον Ιαν να "τρώει" και εδώ μετά τον Ολυμπιακό. Κρίμα γιατί ήταν η κατάλληλη στιγμή να ξεδιπλώσει το ταλέντο του σε μια πρωταγωνίστρια ομάδα. Το δεύτερο είναι η μη βελτίωση του Περπέρογλου. Πρέπει πραγματικά να μη το κατέχεις το σπορ, ώστε να μην καταφέρεις να βελτιωθείς μετά από τόσες σεζόν με τον κορυφαίο Ευρωπαίο προπονητή. Δεν καταλαβαίνω γιατί τον κρατάει ακόμα στην ομάδα ο Οbradovic.

Περνώντας στο παιχνίδι του Πανελληνίου με τον Ολυμπιακό, τα πράγματα εδώ ήταν ακόμα πιο εύκολα, σε σύγκριση με τους πράσινους, για τους τροπαιούχους του θεσμού. Οι ερυθρόλευκοι δεν βρήκαν καμιά αντίσταση από τον φιλότιμο Πανελλήνιο, που όπως ορθά ειπώθηκε στην τηλεόραση, δεν έχει τις περσινές βλέψεις και στόχους. Ακόμα και όταν οι Πειραιώτες έκαναν λάθη, οι Λαμιώτες (πλέον) ήταν ανίκανοι να τα εκμεταλλευτούν. Έτσι οι κυπελλούχοι κατάφεραν να περάσουν εύκολα το σκόπελο του Πανελληνίου με κορυφαίους τους Μαυροκεφαλίδη και Σπανούλη, που πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση με τον Ολυμπιακό. Στα θετικά η χρησιμοποίηση του νεαρού Κατσίβελη για αρκετό χρονικό διάστημα στο 4ο δεκάλεπτο. Ολοκληρώνοντας αυτή την αναμέτρηση, να επισημάνω την επιτυχημένη πρόβλεψή μου για το ότι ο Erceg φέτος δε θα έχει ενεργό ρόλο στην ομάδα.

Εκτός από τους δύο αιωνίους, έπαιζε σήμερα και ο ΠΑΟΚ με τον Ίκαρο Καλιθέας, χωρίς όμως τηλεοπτική κάλυψη. Δε μπορώ να γράψω πολλά, εφόσον δεν είδα τον αγώνα με τα ίδια μου τα ματάκια. Ο δικέφαλος του βορρά κέρδισε εύκολα τους νεοφώτιστους, στην Α1, με 74-58, έχοντας ως κορυφαίους το Μάρσαλ και τον πρόεδρα. Στα ημιτελικά θα συναντήσει τον Ολυμπιακό σε διπλούς αγώνες και για την ίδια φάση του θεσμού ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει τον Άρη, ο οποίος πέρασε στην ημιτελική φάση άνευ αγώνος, λόγω της αποχώρησης από το κύπελλο που δήλωσε το Μαρούσι. Και όλο αυτό το "πανηγυράκι" θα τελειώσει με τον τελικό "διαφήμιση" που διοργανώνει με 1000 άτομα η ομοσπονδία κάθε Μάρτη. Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε με υπερηφάνεια να πούμε: "I love this game" και να το δείχνουμε κάθε χρόνο τόσο έμπρακτα.

Οι φετινές αλλαγές των κανονισμών στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ

Η έναρξη των υποχρεώσεων των ελληνικών ομάδων είναι προ των πυλών, μιας και το Σαββατοκύριακο ξεκινάει το "τρομερό" μας πρωτάθλημα. Η φετινή όμως χρονιά μας επιφυλάσσει κάποιες εκπλήξεις. Κι όταν γράφω εκπλήξεις, δε μιλώ για την παράνομη συμμετοχή του Αμαρουσίου στην Α1, αλλά για τις αλλαγές των κανονισμών του αγαπημένου μας αθλήματος και των διαστάσεων των γηπέδων. Ας δούμε λοιπόν μία-μία τις αλλαγές αυτές (είναι γραμμένες με άλλο χρώμα στο κείμενο), όπως σημειώνονται στο βιβλιαράκι που μοιράστηκε στους διαιτητές μας από την ομοσπονδία τους.

2.4.3 Γραμμές ελευθέρων βολών, περιοριστικοί χώροι και διάδρομοι ελευθέρων βολών

Η γραμμή των ελευθέρων βολών, θα πρέπει να είναι χαραγμένη παράλληλα προς κάθε τελική γραμμή. Το πιο απομακρυσμένο άκρο της γραμμής των ελευθέρων βολών, θα πρέπει να είναι σε απόσταση 5,80 μέτρων από το εσωτερικό άκρο της τελικής γραμμής και το μήκος της θα πρέπει να είναι 3,60 μέτρα. Το μέσον της, θα πρέπει να βρίσκεται επί της νοητής γραμμής που ενώνει τα μέσα των δύο τελικών γραμμών.

Οι περιοριστικοί χώροι, θα πρέπει να είναι ορθογώνιες περιοχές χαραγμένες στον αγωνιστικό χώρο οριοθετημένες από τις δύο τελικές γραμμές, τις προεκτάσεις των γραμμών των ελευθέρων βολών και τις γραμμές που ορίζονται από τις εξωτερικές πλευρές των τελικών γραμμών, σε απόσταση 2.45 μέτρων από το μέσον αυτών και να καταλήγουν στην εξωτερική πλευρά των γραμμών των προεκτάσεων των ελευθέρων βολών. Οι γραμμές αυτές, εξαιρουμένων των τελικών γραμμών, αποτελούν μέρος των περιοριστικών χώρων. Το εσωτερικό των περιοριστικών χώρων, πρέπει να είναι χρωματισμένο. 

Οι διάδρομοι ελευθέρων βολών, κατά μήκος των περιοριστικών χώρων καταλαμβάνονται από παίκτες στην διάρκεια των ελευθέρων βολών, θα πρέπει να χαράσσονται όπως απεικονίζεται στο Διάγραμμα 2.

2.4.4 Περιοχή τριών πόντων

Η περιοχή τριών πόντων μίας ομάδας (Διαγράμματα 1 & 3) είναι ολόκληρος ο αγωνιστικός χώρος, εκτός από αυτόν ο οποίος βρίσκεται γύρω από το καλάθι των αντιπάλων και ο οποίος ορίζεται και περιλαμβάνει:
· Δύο παράλληλες γραμμές, προεκτεινόμενες από και κάθετα στην τελική γραμμή, με την εξωτερική πλευρά 0.90 μέτρα από την εσωτερική πλευρά των πλάγιων γραμμών.
· Ένα τόξο, ακτίνας 6,75 μέτρων μετρούμενο από το σημείο του δαπέδου στο σημείο της ορθής προβολής του κέντρου του αντιπάλου καλαθιού έως την εξωτερική πλευρά του τόξου. Η απόσταση του σημείου του δαπέδου από το εσωτερικό άκρο από το κεντρικό σημείο της τελικής γραμμής, είναι 1.575 μέτρα. Το τόξο ενώνεται με τις παράλληλες γραμμές.
Η γραμμή των τριών πόντων δεν είναι μέρος της περιοχής σκοραρίσματος των τριών πόντων.

2.4.6 Γραμμές επαναφοράς

Οι δύο (2) γραμμές μήκους 0.15 μέτρων μήκους, θα χαράσσονται εκτός του αγωνιστικού χώρου των πλαγίων γραμμών, απέναντι από το τραπέζι της γραμματείας, με το εξωτερικό άκρο της γραμμής 8.325 μέτρα από το εσωτερικό άκρο της πλησιέστερης τελικής γραμμής.

2.4.7 Ημικυκλικές περιοχές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος

Οι ημικυκλικές γραμμές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος, θα πρέπει να χαράσσονται στον αγωνιστικό χώρο, περιορισμένες από:
• Ένα ημικύκλιο με ακτίνα 1.25 μέτρα από το σημείο του δαπέδου που προβάλλεται το κέντρο του καλαθιού έως την εσωτερική πλευρά του ημικυκλίου. Το ημικύκλιο είναι ενωμένο σε:
• Δύο (2) παράλληλες γραμμές κάθετες προς τις τελικές γραμμές, το εσωτερικό τους άκρο απέχει 1.25 μέτρα από το σημείο του δαπέδου που προβάλλεται το κέντρο του καλαθιού, το μήκος τους είναι 0.375 μέτρα και τελειώνουν 1.20 μέτρα από την εσωτερική άκρη της τελικής γραμμής. 
Οι ημικυκλικές γραμμές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος συμπληρώνονται από φανταστικές γραμμές που ενώνουν το τέλος των παράλληλων γραμμών ακριβώς πίσω από το εμπρός άκρο των ταμπλό.
Οι ημικυκλικές γραμμές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος δεν αποτελούν μέρος των ημικυκλικών περιοχών μη χρέωσης.

Άρθρο 29o Είκοσι τέσσερα (24) δευτερόλεπτα

29.2.1 Εάν το παιχνίδι σταματήσει από ένα διαιτητή:
· Για σφάλμα ή παράβαση (όχι για έξοδο της μπάλας εκτός ορίων) από την ομάδα που δεν έχει τον έλεγχο της μπάλας.
· Για οποιοδήποτε σημαντική αιτία από την ομάδα που δεν έχει τον έλεγχο της μπάλας.
· Για οποιοδήποτε αξιόλογη αιτία που δεν έχει σχέση με καμία από τις ομάδες,
θα χορηγείται κατοχή της μπάλας στην ίδια ομάδα που προηγουμένως είχε τον έλεγχο της μπάλας.
Εάν η επαναφορά χορηγείται στο πίσω γήπεδο, το χρονόμετρο των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων θα επαναρυθμίζεται στα είκοσι τέσσερα (24) δευτερόλεπτα.
Εάν η επαναφορά χορηγείται στο εμπρός γήπεδο, το χρονόμετρο των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων θα επαναρυθμίζεται ως εξής:
· Εάν δέκα τέσσερα (14) δευτερόλεπτα ή περισσότερα εμφανίζονται στο ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων, τη στιγμή που σταμάτησε το παιχνίδι, το ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων δε θα επαναρυθμιστεί, αλλά θα συνεχίσει από το χρόνο που σταμάτησε.
· Εάν δέκα τρία (13) δευτερόλεπτα ή λιγότερα εμφανίζονται στο ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων, τη στιγμή που σταμάτησε το παιχνίδι, το ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων θα επαναρυθμιστεί στα δέκα τέσσερα (14) δευτερόλεπτα.

Νέο ξεκίνημα (ξανά...) Part 2

Συνεχίζοντας από χθες, θα παρουσιάσουμε τους νέους παίχτες του Ολυμπιακού και θα προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε την αγωνιστική ταυτότητα των Πειραιωτών. Και δε μιλάω για το ποια συστήματα ή με ποιον τρόπο θα παίζει επακριβώς, αλλά ποιες είναι οι δυνατότητες του.

Όσον αφορά τους νεοαποκτηθέντες, η μεταγραφή του Σπανούλη είναι η πιο ουσιαστική, αλλά ταυτόχρονα και η πιο θορυβώδης. Κι αυτό γιατί ενδυναμώθηκε η ομάδα του Πειραιά σε μια θέση που πόναγε τα τελευταία χρόνια, ενώ ταυτόχρονα αποδυνάμωσε τον αιώνιο αντίπαλο. Οι υπόλοιπες κινήσεις της ομάδας δεν ήταν άσχημες και όλες είχαν τη λογική τους. Έτσι ο Lucas αποκτήθηκε για να αντικαταστήσει τον Beverly. Πιστεύω ότι εδώ ο Ολυμπιακός χτύπησε φλέβα χρυσού, αφού αντικατέστησε έναν ταλαντούχο νέο, με έναν ολοκληρωμένο παίχτη, ο οποίος μπορεί να αποδώσει εξίσου καλά τόσο σε άμυνα, όσο και επίθεση. Είναι αξιόλογος σουτέρ τριών πόντων, αλλά και διεισδυτικός. Το πακέτο είναι πλήρες λοιπόν. Πάμε παρακάτω. Στη θέση του Kleiza, αποκτήθηκε ο Nielsen. Πολλοί λένε να μην τους συγκρίνουμε, αλλά είναι σχεδόν ίδιοι παίχτες. Το παιχνίδι τους είναι πανομοιότυπο. Μιλάμε για δύο ελαφρά τεσσάρια, με καλό τρίποντο και καλό ριμπάουντ. Ναι, ο Λιθουανός είναι νεότερος και σαφώς πιο εξελίξιμος από τον 32χρονο Αυστραλό, αλλά ο Nielsen είναι πιο εργατικός και σοβαρός. Θα βοηθήσει περισσότερο την ομάδα από τον Linas και ας μην σκοράρει κατά ριπάς. Στη θέση του Σοφοκλή και του Vujčić αποκτήθηκε ο Nesterović. Άλλος ένας "δεινόσαυρος" στο ρόστερ του Ολυμπιακού, μετά τον συμπαθή Αντρέα. Σίγουρα θα βοηθήσει πολύ αμυντικά όταν ο αντίπαλος θα παίζει με βαριά κορμιά στη ρακέτα, αλλά προβλέπω πανικό και ταραχή στα pick and roll και φέτος, αφού θα είναι σίγουρα ο άνθρωπος που θα σημαδεύουν οι αντίπαλοι προπονητές λόγω των αργών πλάγιων βημάτων του και της προχωρημένης ηλικίας του. Επιθετικά στο ΝΒΑ βελτίωσε το παιχνίδι του στο low post και απέκτησε ένα αξιόπιστο σουτάκι από τα 4-5 μέτρα. Θα βοηθήσει σίγουρα, καθώς ας μην ξεχνάμε ότι στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ κέρδισε και ένα πρωτάθλημα με τους Spurs, έχοντας μάλιστα και ρόλο στην ομάδα, αφού ήταν ο βασικός σέντερ τους (κάποιος έπρεπε να τρώει και να δίνει ξύλο στη ρακέτα για να κάνει τα δικά του ο μεγάλος Tim Duncan). Ο Kešelj ήρθε μεταξύ αγνώστων και κανείς δεν τον είχε δει πριν το Παγκόσμιο. Εκεί τον θαυμάσαμε και ανακαλύψαμε πως ο Ολυμπιακός χτύπησε διάνα και πάλι. Ένα ψηλό (2.08) τριάρι με πάρα πολύ καλό σουτ από την περιφέρεια, αλλά soft για να παίξει μέσα στη ρακέτα. Ωρέ ποιον μεγάλο Γιουγκοσλάβο σουτέρ, με το ίδιο ύψος, μου θυμίζει, που αυτή τη στιγμή βγάζει το ψωμάκι του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, άρχισε να παίζει στην Ελλάδα μας μπάσκετ και είναι ο διακαής πόθος των Αγγελόπουλων; Μακάρι να έχει την ίδια εξέλιξη το παλικάρι (χωρίς τους τραυματισμούς του άλλου όμως) και να δικαιώσει το "Σοφό" για την επιλογή του. Τέλος επέστρεψαν οι Πελεκάνος και Erceg, οι οποίοι απ' ότι κατάλαβα θα έχουν συμπληρωματικό ρόλο, αν και τους αξίζουν κάποιες ευκαιρίες, αφού και οι δυο τους διέπρεψαν πέρσι με Μαρούσι και Πανιώνιο αντίστοιχα.

Χθες είχα πει πως θα βλέπαμε, αν χωράει μια μεταγραφή ακόμα στους Πειραιώτες. Για να καταλήξουμε, όμως στην απόφασή μας, πρέπει να δούμε πλέον όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού και να δούμε αν υπάρχουν αδυναμίες και ελλείψεις σε αυτό.

Ξεκινώντας από τα guard, συναντάμε τους Παπαλουκά, Teodosić, Σπανούλη, Lucas, Halperin, Πελεκάνο και Κατσίβελη. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είναι άριστοι χειριστές της μπάλας και πολύ καλοί οργανωτές, οι δύο επόμενοι υπό προϋποθέσεις μπορούν να βοηθήσουν στο κατέβασμα της μπάλας. O Πελεκάνος είναι περισσότερο δυαροτριάρι και ο μικρός Κατσίβελης ήρθε για να μαζέψει εμπειρίες στις προπονήσεις και ίσως μερικά σκόρπια δίλεπτα σε 5-6 αγώνες χαμηλού ανταγωνισμού. Οι περισσότεροι είναι αξιόπιστοι σουτέρ τριών πόντων, με εξαίρεση το Θόδωρα, γεγονός που βελτιώνει σε αυτό το σημείο το παιχνίδι του Ολυμπιακού σε σχέση με πέρσι.

Περνώντας στα τριάρια, παρατηρούμε μια σπάνια πληθώρα σε σχέση με άλλες χρονιές. Στη θέση αυτή υπάρχει ο αναβαθμισμένος, πλέον, Παπανικολάου, ο μπομπέρ Kešelj και ο τραυματίας αυτή τη στιγμή Βασιλόπουλος.Ο Σέρβος θα ανοίξει τις άμυνες με το φονικό του σουτ τριών πόντων, τόσο για τους ψηλούς της ομάδας, όσο και για τα διεισδυτικά guard των ερυθρόλευκων, όπως ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς και ο Lucas. Ο Παπανικολάου έχει όλο το πακέτο και με τις εμπειρίες που θα αποκομίζει από τους αγώνες, που θα παίζει πλέον, θα γίνεται όλο και καλύτερος. Αρκεί να μην τη "δει" και αυτός κάποια στιγμή super star και σταματήσει να δουλεύει. Ειδάλλως γι αυτόν τον παίχτη "sky is the limit", όπως λένε και στο χωριό μου. Η επιστροφή του ταλαιπωρημένου τα τελευταία δύο χρόνια από τους τραυματισμούς στη μέση Βασιλόπουλου, θα δώσει στην ομάδα περισσότερες επιλογές σε άμυνα και πεντάδες, καθώς μπορεί να παίξει και στη θέση 4 βοηθώντας τον Ολυμπιακό να δοκιμάσει κάποια κοντά σχήματα, χωρίς να χάσει δυναμισμό.

Περνώντας στο ζωγραφιστό, βρίσκουμε τους Μπουρούση, Nesterović, Μαυροκεφαλίδη, Nielsen, Γλυνιαδάκη και Erceg. Οι τέσσερις πρώτοι θα είναι η ραχοκοκαλιά των ψηλών. Αν ο Μπουρούσης καταλάβει πως είναι σέντερ και όχι τεσσάρι ή τριάρι για να είναι συνεχώς στην περιφέρεια και να ρίχνει ως άλλος Nowitzki τρίποντα, τότε όλα θα πάνε μια χαρά. Βεβαίως όταν θα χρειαστεί να παίξει με παρτενέρ στη ρακέτα έναν εκ των Nesterović ή Γλυνιαδάκη, τότε θα είναι ίσως χρήσιμο να κινείται πιο περιφερειακά για να τους δίνει χώρο στη ρακέτα να κάνουν τα δικά τους. Για τον Nesterović και το Nielsen τα είπαμε πιο πάνω. Ο Αυστραλός, λογικά, θα μοιραστεί τη θέση 4 με τον Λουκά. Και οι δυο τους είναι καλοί σουτέρ από μακριά (ο Μαυροκεφαλίδης δεν έχει το τρίποντο τόσο, όσο τα σουτ από τα 4-5 μέτρα), με τον διεθνή μας power forward - center να είναι πιο δυνατός και γι' αυτό να έχει περισσότερες κινήσεις στο low post, αλλά και να μη φοβάται να τα βάλει με πιο ψηλούς και δυνατούς αντιπάλους για τον ίδιο λόγο. Η βελτίωσή του πέρσι ήταν αλματώδης. Ο Γλυνιαδάκης θα δίνει, λογικά, ανάσες στο Nesterović στους αγώνες που το επιτρέπουν αυτό και ο Erceg θα τρίψει τον πάγκο με το Azax για να μπορούν να κάθονται οι υπόλοιποι. Αν κάθεται κι αυτός μαζί τους, γιατί έτσι όπως βλέπω το ρόστερ, τον κόβω να κάθεται δίπλα από τον πάγκο με πολιτικά. Όχι πως αυτή είναι και η θέση που του αρμόζει. Στο χέρι του είναι να γίνει μέρος των σχεδίων του Ντούντα.

Δε μπορώ να μην επισημάνω, πως το υπάρχον ρόστερ δείχνει πιο γεμάτο από ποτέ σε όλες τις θέσεις. Ο Ivković έχει τη δυνατότητα να παίξει αργό μπάσκετ, γρήγορο (αλλά όχι βιαστικό) μπάσκετ, πιεστική άμυνα, να χρησιμοποιήσει ψηλές, σαν τους Τούρκους, πεντάδες, πεντάδες με τρία guard και ούτω καθ' εξής. Δε θέλω να περάσω σε πιο τεχνικά θέματα ούτως ή άλλως. Πάντως η δυνατότητα για πειραματισμούς, λόγω ρόστερ, υπάρχει.

Ολοκληρώνοντας, θα απαντήσω στην ερώτηση που έχουν βάλει όλοι οι δημοσιογράφοι εδώ και κάνα μήνα. Χρειάζεται ο Ολυμπιακός κι άλλον παίχτη; Όχι! Όταν αυτή τη στιγμή έχεις 15 παίχτες να υπολογίζεις για τις υποχρεώσεις της ομάδας και το Δεκέμβρη, σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις, θα επιστρέψει και ο 16ος παίχτης σου, ο Βασιλόπουλος, δε χρειάζεσαι κι άλλον παίχτη. Ένας ακόμα θα έφερνε αναταραχή στην όποια χημεία υπάρχει, καθώς και στα αποδυτήρια, μιας και για να κρατήσεις 16-17 παίχτες ικανοποιημένους σε χρόνο συμμετοχής και ρόλο μέσα στο παρκέ είναι ολίγον τι δύσκολο. Δε θα έλεγα όχι σε κάτι εξαιρετικό, με την προϋπόθεση να αποδεσμευτεί κάποιος παίχτης. Πιστεύω ακράδαντα πως οι επιτυχίες έρχονται, αν όλοι μέσα σε ένα σύλλογο νιώθουν καλά και είναι κομμάτια του παζλ. Αν κάποιο απ' αυτά χαλάσει ή δεν ταιριάζει εκεί που πρέπει, τότε η εικόνα δε θα είναι ολοκληρωμένη. Ποτέ!!!

Νέο ξεκίνημα (ξανά...) Part 1

Είχα πει στους φίλους μου ότι δε θα ασχοληθώ με τον Ολυμπιακό πριν τον δω στα παρκέ για μερικούς αγώνες. Όμως κάτι η χθεσινή απόφαση του ΑΣΕΑΔ, κάτι η παρουσίαση της ομάδας στους δημοσιογράφους και κάτι η απουσία άλλου αξιόλογου θέματος, αποφάσισα να γράψω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς για την ομάδα που λιμανιού.

Ας ξεκινήσουμε πρώτα με το υπάρχον ρόστερ των κυπελλούχων Ελλάδος και αφού το ανιχνεύσουμε, να δούμε αν χωράει ακόμα μια μεταγραφή όπως μας έχουν "πρήξει" οι δημοσιογράφοι τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Παναθηναϊκό.

Η μεγαλύτερη αλλαγή, ήταν αυτή στην τεχνική ηγεσία, όπως ορθώς έχουν επισημάνει όλοι. Ο Dušan Ivković διαδέχτηκε τον Παναγιώτη Γιαννάκη στο τιμόνι των ερυθρόλευκων και η ομάδα του Πειραιά ευελπιστεί να ξαναζήσει της μαγικές στιγμές του triple crown του '97. Βέβαια όλοι ξεχνάνε, πως ο Σέρβος coach κάθισε στο πάγκο των Πειραιωτών για δύο ακόμα σεζόν μετά το θρίαμβο του '96-'97. Και στις δύο αυτές σεζόν δεν κατάφερε τίποτα αξιόλογο. Μόνο το '99 η ομάδα κατάφερε να ξαναπάει για 4η φορά σε final four (πρώτη ελληνική ομάδα που το κατάφερνε αυτό, μιας και οι περισσότερες επιτυχίες του Παναθηναϊκού ήρθαν μετέπειτα), αλλά αυτές τις δύο χρονιές ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κατάκτηση κανέναν από τους τρεις στόχους του. Έτσι διώχθηκε ως αποτυχημένος από την ομάδα, όπως θα θυμόνται οι παλιότεροι, και πολλοί είπαν ότι τα κατάφερε μόνο και μόνο επειδή βρήκε έτοιμη ομάδα από τον Ιωαννίδη. Γι' αυτό κι άλλωστε οι δικές του επιλογές τα επόμενα χρόνια δεν κατάφεραν τίποτα. Πλέον τα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά (ή μήπως όχι και θα τα ξεθάψουμε στην πρώτη στραβή;) και υποδεχόμαστε τον Ντουντα ως Μεσσία. Ως τον δικό μας Μωυσή, που θα μας πάει στη δικιά μας γη της επαγγελίας (πρωτάθλημα και όχι Ευρωλίγκα, γιατί εμείς θέλουμε να είμαστε πρώτοι στο χωριό και όχι στην πόλη...). Προσωπικά πιστεύω πως ερχόμενος ο Ντούντα σε τόσο προχωρημένη ηλικία, έρχεται να κολλήσει τα τελευταία ένσημα μιας πολλής μεγάλης καριέρας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Το μπάσκετ που παίζει είναι παρωχημένο και επιτέλους ας ανοίξουμε το δρόμο για τους νέους φέρελπις προπονητές που έχει η Ελλάδα και ας μη νομίζουμε, ακόμα, πως οποιοσδήποτε ξένος προπονητής είναι απαραίτητα και καλύτερος των δικών μας παιδιών. Βέβαια δε μπορώ να παραβλέψω την άψογη δουλεία που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια στην εθνική Σερβίας με το παιδομάζωμά του. Φυσικά, ο χρόνος είναι ο τελικός κριτής.

Στο ρόστερ τώρα της ομάδας είχαμε αρκετές αλλαγές. Έφυγαν οι Chilldress, Kleiza, Pen, Beverly, Vujčić και Σχορτσανίτης, ήρθαν οι Σπανούλης, Κατσιβέλης, Nesterović, Nielsen, Kešelj και Lucas και επέστρεψαν από το δανεισμό τους οι Πελεκάνος και Erceg.

Από τους αποχωρήσαντες, η απουσία του Σχορτανίτη νομίζω ότι θα είναι η πιο εμφανής. Τόσο οπτικά, λόγω του θηριώδη όγκου του, όσο και αγωνιστικά. Προφανώς μιλάω για τον καλό Σχορτσανίτη, που όμοιός του δεν υπάρχει στην Ευρώπη, και όχι το Σχορτσανίτη των χιλίων προβλημάτων. Από αυτή τη μεριά, ευτυχώς ο Ολυμπιακός ξεφορτώθηκε έναν ιδιότροπο παίχτη. Ο Pen και ο Vujčić ήταν ρεζέρβες και προχωρημένης ηλικίας. Ο Beverly νέος, εξελίξιμος, γρήγορος και καλός αμυντικός, ιδικά στην πίεση πάνω στη μπάλα. Δεν τον κακολογώ, αν και πήγε λίγο άγουρος στο ΝΒΑ, μιας και του ήρθε η ευκαιρία να παίξει με την καλύτερη τριπλέτα όλων των εποχών, οπότε όλοι το ίδιο πράγμα θα είχαμε επιλέξει. Ώρα για τους δύο super star της περσινής ομάδας. Ο Josh κάθισε δύο χρόνια στην Ελλάδα και σίγουρα φεύγει πολύ καλύτερος παίχτης απ' ότι ήρθε. Ένας καλός αμυντικός που πληρώνονταν 7 εκατομμύρια δολάρια. Πραγματικά υπερβολικά λεφτά για έναν παίχτη που επιθετικά ήταν ο ορισμός του μονοδιάστατου. Σίγουρα το παιχνίδι του πρόσφερε αρκετές θεαματικές φάσεις, αλλά το περιορισμένο ρεπερτόριό του δεν τον άφησαν να κάνει σπουδαία πράγματα στην Ευρώπη. Ίσως φέτος να είχε περισσότερους χώρους να κάνει το παιχνίδι του με το τράβηγμα του τρίποντου μισό μέτρο έξω, και άρα τη διεύρυνση του γηπέδου κατά ένα μέτρο και στις δύο διαστάσεις, και την αλλαγή σε ορθογώνιο, από τραπέζιο, της ρακέτας. Αλλά αυτό δε θα το μάθουμε ποτέ. Και ήρθε και η ώρα για τον Kleiza. Ο Λιθουανός είχε 1000+1 τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι. Είχε καλές τοποθετήσεις στα ριμπάουντ και ήταν ένας τομέας που βοηθούσε τους ερυθρόλευκους όταν ήταν στο παρκέ. Αλλά, πάντα υπάρχει ένα "αλλά", είχε το ελάττωμα να κρύβεται στα δύσκολα και να εκνευρίζεται με το παραμικρό. Γι' αυτό και μόνο το λόγο, εμένα δε θα μου λείψει καθόλου και νομίζω ούτε στην ομάδα.

Θα συνεχίσουμε αύριο πάλι με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα του Ολυμπιακού και ότι άλλο μας έρθει στο κεφάλι μέχρι τότε.