Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 61-65

Πολλά θα γράφτηκαν (και θα γραφούνε τις επόμενες ημέρες) για το ντέρμπι των δύο αιωνίων. Οι περισσότεροι επικεντρώθηκαν στην επιστροφή του Βασίλη Σπανούλη. Ποια θα είναι η αντιμετώπιση που θα έχει από το κοινό του Παναθηναϊκού, πιο θα είναι το κλίμα στο γήπεδο και άλλα πολλά. Όλοι οι "μπασκετικοί" θαυμάσαμε την αντιμετώπιση που έτυχε ο Lebron James στην πρώτη του επιστροφή στο Οχάιο. Βέβαια, μόλις τέλειωσε ο αγώνας είπαμε πως αυτά γίνονται μόνο στην Αμερική που υπάρχει μια εκπληκτική αθλητική παιδεία. Οι πιο σκληροπυρηνικοί έλεγαν πως είναι πολλοί "φλώροι" για να κάνουν κάτι πιο σκληρό οι Αμερικάνοι, από το να γιουχάρουν. Όλοι μας όμως συμφωνήσαμε πως δε θα είναι τα πράγματα έτσι και στο ΟΑΚΑ, όταν θα έρθει η στιγμή να πατήσει εκεί το πόδι του ο μέχρι πρότινος αγαπητός της πράσινης κερκίδας.

Και τι είδαμε σήμερα; Τουλάχιστον μέσα από την τηλεοπτική εικόνα δεν πέρασε κάτι το μεμπτό. Σκληρές αποδοκιμασίες προς το πρόσωπο του Σπανούλη και μόνο. Κατά τα άλλα, είχαμε φωτοβολίδες και διακοπή του αγώνα, αλλά αυτά δεν συγκαταλέγονται στα "αντίποινα" που λέγονταν ότι θα πραγματοποιήσουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Σε αυτό νομίζω έπαιξε και ρόλο το ότι η διοίκηση των πρασίνων έριξε τους τόνους τις μέρες πριν το ντέρμπι. ΜΠΡΑΒΟ, λοιπόν, στην πράσινη κερκίδα που σε ένα ντέρμπι που ήταν σημαδεμένο από όλους (για τα επεισόδια που εύκολα μπορούσαν να γίνουν) βοήθησαν την ομάδα τους και μόνο αυτή, με μικρές εξαιρέσεις, αλλά ζώντας στην Ελλάδα μας έχει κάνει να τα περνάμε στο ντούκου τις λίγες ασχήμιες.

Στο καθαρό αγωνιστικό κομμάτι του ντέρμπι ο Ολυμπιακός νίκησε δίκαια, σε έναν αγώνα που δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Η ποιότητα μπορεί να έλειψε, αλλά το πάθος ξεχείλιζε και από τις δύο ομάδες. Οι πρωταθλητές πλήρωσαν τις απουσίες και τους τραυματισμούς, που μέχρι πρότινος είχαν κάποιοι παίχτες κλειδιά.

Τα σημεία όμως που εμένα μου έκαναν εντύπωση, είναι τα επόμενα. Πρώτον ο Batiste γέρασε και, δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, δεν μπορεί άλλο. Η βενζίνη άρχισε να λιγοστεύει από το ντεπόζιτο του συμπαθή Mike. Φάσεις που άλλοτε θα τις τέλειωνε με εντυπωσιακά καρφώματα (και έτσι θα έδινε παλμό στην εξέδρα και δύναμη στους υπόλοιπους συμπαίχτες του), δεν κατάφερε ούτε με ένα lay-up να τις τελειώσει.

Δεύτερον, ο Ολυμπιακός βρήκε πρωταγωνιστές πέρα από τους συνήθεις υπόπτους. Οι καλύτεροι παίχτες των Πειραιωτών ήταν παίχτες που έχουν ακούσει τα εξ αμάξης από την ερυθρόλευκη κερκίδα και όχι μόνο. Ο Nesterovic είναι ένας γερασμένος, αργός και παλιάς κοπής center, για τον οποίο όλοι λέγαν πως θα είναι ο αδύναμος κρίκος στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Και όμως, να που ήταν ο κορυφαίος των ερυθρολεύκων σήμερα.

Κοντά σε απόδοση ήταν και ο Erceg. Ένας παίχτης που προσωπικά μου αρέσει, γιατί έχει γνώση των βασικών του μπάσκετ και όχι μόνο. Αλλά έχει ένα βασικό μειονέκτημα, για μια ομάδα που έχει τόσο υψηλούς στόχους. Είναι πραγματικά αργός. Δεν έχει ούτε έκρηξη, ούτε ταχύτητα. Αν ήταν έστω και συμπαθητικά γρήγορος, τότε θα έκανε σπουδαία καριέρα. Να όμως που ένας τέτοιος παίχτης φάνηκε λίρα εκατό σήμερα και εκεί που έλεγες πως ο Μαυροκεφαλίδης ήταν αρνητικός και ποιος θα μπει στη θέση του, ήρθε ο Σέρβος και "καθάρισε" τη μπουγάδα.

Τέλος, ο Halperin έβαλε ένα σπουδαίο τρίποντο σε ένα κομβικό σημείο του αγώνα. Η 3η περίοδος έληγε και ο Ισραηλινός σημάδεψε διάνα στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Και να φανταστείτε πως το μεγαλύτερο μειονέκτημα που του προσάπτουν οι ειδήμονες του ελληνικού μπάσκετ είναι ότι δεν έχει ψυχή και κότσια. Να που και αυτός έβαλε ένα λιθαράκι σήμερα για την πρώτη νίκη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ από το 2007.

Ο Φώτσης για άλλη μια φορά ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Μάλλον δεν πρέπει να ξύπνησε από τη μεσημεριανή του σιέστα ή δεν του είπε κάποιος ότι σήμερα έπαιζε  ντέρμπι και όχι με τον Ηλυσιακό. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί παίζει ακόμα στον Παναθηναϊκό. Αν του χρόνου αποχωρήσει από τους πρωταθλητές, τότε προβλέπω πως θα τον θέλουν πολλές ομάδες, όπως θέλανε φέτος τον Πρόεδρα, τον Προφήτη και τον συμπαθή Δήμο Ντικούδη.

Αυτά πάνω κάτω μου έκαναν εντύπωση. Δεν πρόκειται να κάτσω να κριτικάρω τον Διαμαντίδη, μιας και δικαιούται ένα κακό ματς και αυτός, αλλά και με την κατάσταση της υγείας του, ήταν θαύμα που αγωνίστηκε. Όπως και ο Νίκολας. Τέτοιου είδους παίχτες έχουν τον απερίγραπτο θαυμασμό μου. Ήταν ένα ντέρμπι που αλλιώς το περιμέναμε και αλλιώς εξελίχθηκε. Άλλους παίχτες περιμέναμε να πρωταγωνιστήσουν και άλλοι τελικά πρωταγωνίστησαν. Με άλλα λόγια, αυτή είναι η μαγεία των ντέρμπι, όταν οι δύο ομάδες παίζουν μπάσκετ και δεν έχουν το μυαλό τους να τρέχουν να σωθούν από τους ανεγκέφαλους της κάθε κερκίδας ή να προσπαθούν να παίξουν το αγαπημένο μας άθλημα με το φόβο της σωματικής τους ακεραιότητας.

1 σχόλιο: