Καλά Χριστούγεννα !!!

Το Hall of Fame Basket σας εύχεται καλά Χριστούγεννα και σας λέει τα κάλαντα μέσω των Boston Celtics!!!
Απολαύστε !!!

Ανασκόπηση της κανονικής περιόδου της φετινής Euroleague

Τέλειωσε η πρώτη φάση της φετινής Euroleague και ήρθε η στιγμή το επιτελείο του Hall of Fame Basket (μας έκλεψε και το όνομα ο Καρύδας για την καινούργια του στήλη στο μοναδικό περιοδικό μπάσκετ που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, το AllStar Basket) να ασχοληθεί και λίγο με την κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Θα κάνουμε ένα μικρό απολογισμό στα μέχρι στιγμής πεπραγμένα και στο τέλος θα σας δώσουμε τα πιθανά γκρουπ του Top 16.

Καταραμένοι παίχτες ή ομάδες;

Χθες ανακοινώθηκαν τα πρώτα αποτελέσματα της καταμέτρησης των μέχρι τώρα ψήφων για το All Star game του Φεβρουαρίου. Εκεί ήταν πρώτος σε ψήφους στη θέση του center ο Ming Yao. Όμως χθες ανακοινώθηκαν επίσης και τα αποτελέσματα της αξονικής που του έκαναν οι γιατροί των ρουκετών. Κάταγμα κόπωσης στον αριστερό αστράγαλο.

Ταπούτο εσύ superstar !!!

Καταρχάς καλό μήνα. Και πως θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αλλιώς το Δεκέμβρη, από το να γράψουμε για τον μέχρι τώρα πρωταγωνιστή του ελληνικού πρωταθλήματος (κι όχι μόνο), Χρήστο Ταπούτο. Έτσι παραφράζοντας τον τίτλο του δημοφιλούς μιούζικαλ, εκφράζουμε το θαυμασμό μας προς αυτόν...

Φωτορεπορτάζ από το Χαλκιοπούλειο...

Επιστρέφουμε μετά από 2 γεμάτες εβδομάδες απραξίας, με κάτι light. Ένα πλήρες φωτορεπορτάζ από τον αγώνα Πανελλήνιος - Ολυμπιακός, που διεξήχθει στη Λαμία. Enjoy!!!

Το διαιτητικό τρίο

Love...ly night !!!

Χθες το βράδυ έγινε κάτι στο ΝΒΑ, το οποίο είχε να ξανασυμβεί από το μακρινό Φεβρουάριο του 1982. Εκείνη τη βραδιά ο μεγάλος Moses Malone σκόραρε 38 πόντους και "κατέβασε" 32 ριμπάουντ, βοηθώντας τους Houston Rockets μα νικήσουν τους τότε Seattle Supersonics (πλέον είναι οι Oklahoma City Thunder). Από τότε είχε να καταγραφεί παίχτης με 30+ πόντους και 30+ ριμπάουντ σε ένα μόνο παιχνίδι.

Να γιατί ο "Superman" εμφανίζεται φέτος διαφορετικός.

Παρατηρώντας τα προηγούμενα χρόνια τον Dwight Howard, διαπίστωνα ότι ψηλός με τα δικά του σωματικά προσόντα δεν υπήρχε (και δεν υπάρχει) στο παιχνίδι. Ούτε στο ΝΒΑ, ούτε στη Ευρώπη. Από την άλλη, με "χάλαγε" που ολόκληρο το στυλ παιχνιδιού του βασιζόταν πάνω σε αυτά. Μπορεί να υπερίσχυε σε πολλούς τομείς, αλλά αυτό το κατάφερνε μόνο χάρη στα φυσικά του προσόντα και όχι στην τεχνική του, η οποία ήταν ανύπαρκτη.

Όμως η δίψα του για βελτίωση και διεύρυνση του επιθετικού του ρεπερτορίου, τον οδήγησε το φετινό καλοκαίρι να ζητήσει τη βοήθεια του Hall of Famer, Hakeem "the Dream" Olajuwon. Τα workouts τους αποτυπώθηκαν σε βίντεο, το οποίο το βρήκαμε και σας το παρουσιάζουμε. Enjoy !!!

The Heat is on !!!

Τιτλοφορώ το σημερινό μου άρθρο με το καλοκαιρινό σλόγκαν της ομάδας του Μαϊάμι. Υπάρχει άραγε καλύτερος τίτλος από αυτόν, τη στιγμή που η αρμάδα του coach Spoelstra κατατροπώνει όποιον βρει στο διάβα της;

Μετά την ήττα στο παιχνίδι της πρεμιέρας στη Βοστόνη, οι Heat έχουν τρεις (3) συνεχόμενες νίκες. Και τι νίκες! Όλες με εμφατικό τρόπο. Δύο με αδύναμους αντιπάλους, αλλά εκτός έδρας, και μία στο εντός έδρας τοπικό ντέρμπι της Florida εναντίον των Orlando Magic. Έχοντας παρακολουθήσει και τους τέσσερις (4) αγώνες των Heat μέχρι στιγμής διαπίστωσα κάποια πραγματάκια που θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.

Τι παίχτης λείπει από τους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό;

Βλέποντας σήμερα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την CSKA στο σπίτι του ξαδέρφου μου, προσπαθούσα να απαντήσω στην ερώτηση: "Τι είδους παίχτης λείπει από το ρόστερ των δύο αιωνίων". Για τον Ολυμπιακό το είχα απαντήσει μέσα μου, μετά την ήτα των ερυθρόλευκων στη Μπάμπεργκ. Απλά περίμενα και το παιχνίδι των πρασίνων για να κάνω ένα ολοκληρωμένο post. Δεν ήταν μια εύκολη ερώτηση να απαντήσει κανείς. Ήταν αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη μπορώ να πω.

NBA Opening night

Είχα πει πως θα κάνω και δεύτερο post το Σάββατο, αλλά δεν τα κατάφερα τελικά. Επιστρέφω δριμύτερος σήμερα με ένα διαφορετικό και πιο ευχάριστο θέμα από την απεργία των Ελλήνων μπασκεμπολιστών. Σήμερα το πρωί ξεκίνησε το ΝΒΑ. Το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο. Ας βγούμε λοιπόν από τη μιζέρια του ελληνικού μπάσκετ και ας μεταφερθούμε έστω και για λίγο νοερά στην αντίπερα όχθη.

Δεν είναι απεργία, είναι κοροϊδία...

Λόγω κάποιων υποχρεώσεων που είχα, άργησα να κάνω νέο post. Γι' αυτό σήμερα θα σας δώσω πολλά να σκεφτείτε, αφού σκοπός μου είναι να κάνω 2 post. Αυτό κι ένα ακόμα

Πρώτο θέμα είναι ξανά η απεργία (ή μήπως καλύτερα να πω αποχή από τους αγώνες) των Ελλήνων παιχτών. Παρακολουθώ αυτή τη στιγμή τον αγώνα-παρωδία μεταξύ του πλήρους Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ των απεργών (είναι η ομάδα του πρόεδρα άλλωστε, αν δεν μπορούσε να πείσει και τους συμπαίχτες του, τότε...). Πριν από αυτόν τον αγώνα, έγιναν άλλα δύο ματς παρωδίες. Στο Άρης - Ολυμπιακός, ο Θεός του πολέμου έπαιξε με τους ξένους του, πιτσιρικάδες από τους εφήβους και τον "απεργοσπάστη" Ταπούτο, ενώ οι Πειραιώτες έπαιξαν υπερπλήρεις, όπως και ο Παναθηναϊκός. Ποιος από τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους παίχτες αυτών των δύο ομάδων θα πήγαινε κόντρα στις διοικήσεις τους; Ρητορικό το ερώτημα φυσικά. Το βραβείο του χειρότερου ματς της ημέρας δικαιωματικά πάει στο Καβάλα - Ηλυσιακός. Οι δύο ομάδες έπαιξαν χωρίς τους Έλληνες παίχτες τους (μόνο ο Κασελάκης και ο τρισμέγιστος Χατζής αποφάσισαν να σπάσουν την απεργία) σε ένα ματς τραγωδία.

Κάπως έτσι ξεκίνησε το πρωτάθλημά μας. Μόνο μια λέξη μπορεί να το περιγράψει. Τραγέλαφος. Ομάδες που δεν πληρώνουν, παίχτες που δεν παίζουν (αν και δικαίωμά τους είναι να απεργήσουν. Μόνο που δεν καταλαβαίνω τι σόι απεργία είναι αυτή, ενώ προπονούνται κανονικά και συμμετέχουν σε φιλικά των ομάδων τους...), διαιτησία κάτω του μετρίου, λίγος κόσμος στις κερκίδες και άθλια γήπεδα είναι μερικά από τα βασικότερα προβλήματα της λίγκας. Αλλά θα μου πείτε εδώ δεν έχουμε κράτος. Πρωτάθλημα της προκοπής στο μπάσκετ θα έχουμε;

Κλείνοντας, έχω να απαντήσω στον κ. Γιαννακόπουλο, στον πρόεδρα, στον πατερούλη του Ελληνικού μπάσκετ και στον ανύπαρκτο πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ ότι κανείς από αυτούς δεν είναι  το Ελληνικό μπάσκετ. Στο χωριό μου εγώ έμαθα πως; "Nobody is bigger than the game"...
Χωνέψτε το καλά μάγκες...

Δεν είναι αργία, είναι απεργία...

Και πάνω που χαρήκαμε με το ξεκίνημα των αγωνιστικών υποχρεώσεων των ελληνικών ομάδων, ήρθε η απεργία των παιχτών να μας επαναφέρει στη μιζέρια της ελληνικής πραγματικότητας. Αναγκαστική παράταση για την έναρξη του πρωταθλήματος λοιπόν. Και εμείς για ένα ακόμα σαββατοκύριακο δε θα έχουμε τι να δούμε στην τηλεόραση. 

Βέβαια η απεργία έγινε με τις ευλογίες των περισσοτέρων ομάδων. Χαρακτηριστική ήταν η ατάκα του νέου προέδρου του Αμαρουσίου (και παλαίμαχου του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού) κ. Βασίλη Κωνσταντίνου σε συνέντευξή του στον NovaΣπορ fm 94,6. Ο κ. Κωνσταντίνου είπε : "

Ευχόμαστε να γίνει η απεργία για να μην γίνει η αγωνιστική, για να μπορέσουμε να ετοιμαστούμε καλύτερα και να έχουμε περισσότερους παίκτες". Αυτή η άποψη υπάρχει στο μυαλό των περισσοτέρων ομάδων. Σε αυτές, δηλαδή, που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει σχεδιασμός και φερεγγυότητα. Σε αυτές που ελπίζουν σε ένα θαύμα για να κρύψουν τις ελλείψεις και τις ασχήμιες τους. Και το θαύμα έγινε γι' αυτούς, καθώς ως τέτοιο λογίζεται η απεργία.

Δε θα πω αν οι παίχτες κάνουν καλώς ή κακώς που απεργούν. Δικαίωμά τους είναι άλλωστε. Αλλά το βλέπω λίγο αστείο το να απεργούν στις εγχώριες διοργανώσεις και από Δευτέρα, που ξεκινάν οι Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις των συλλόγων τους, να είναι συνεπής απέναντι στους εργοδότες τους. Βέβαια μόνο η Ευρωλίγκα ξεκινάει, αλλά δε νομίζω κάποιος από τους Έλληνες παίχτες των δύο εκπροσώπων μας να απεργήσει τη Δευτέρα ή την Πέμπτη. Επιλεκτική απεργία πρώτη φορά βλέπω... Θα μου πείτε ότι οι παίχτες τα έχουν με την ΕΟΚ, τον ΕΣΑΚΕ και την πολιτεία και όχι με τους Καταλανούς ή τη Fiba Europe. 

Μακάρι αυτή η απεργία να αφυπνίσει όλο το μπασκετικό σινάφι (ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, ομάδες και πολιτεία) και να κάτσουν όλοι στο ίδιο τραπέζι για να ΛΥΣΟΥΝ, αυτή τη φορά, τα προβλήματα που ταλανίζουν το αγαπημένο μας σπορ. Έχουμε κουραστεί να ακούμε τα προβλήματα που υπάρχουν και τις δεσμεύσεις από τους ιθύνοντες ότι θα λυθούν. Ας είναι αυτή η τελευταία φορά που γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων καταστάσεων και ας είναι η αρχή για ένα καλύτερο και φερεγγυότερο πρωτάθλημα. Μήπως είμαι αθεράπευτα ρομαντικός που ακόμα πιστεύω ότι ο καλός ιππότης θα έρθει να μας σώσει;

Κύπελλο Ελλάδος

Ημέρα κυπέλλου η σημερινή και είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής των δύο αιωνίων. Αλήθεια, τι είδαμε σήμερα; Παρατηρήσαμε κάποια κοινά στοιχεία στον τρόπο παιχνιδιού και των δύο ομάδων. Είδαμε και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός να είναι ιδιαιτέρως σοβαροί και να επιδιώκουν να παίξουν κοντά στο καλάθι, είτε με τους ψηλούς τους, είτε με διεισδύσεις.

Ας πάρουμε πρώτα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι μετά το αρχικό σοκ του πρώτου δίλεπτου (13-3 υπέρ του Κολοσσού) έβαλαν το κεφάλι κάτω, σοβαρεύτηκαν και έκλεισαν το δεκάλεπτο με σκορ 20-24 (αφού πρώτα είχαν κάνει ένα σερί 15-4). Από 'κει και ύστερα το ποτάμι δεν είχε γυρισμό για το συμπαθή Κολοσσό, που σε καμιά στιγμή του αγώνα δεν απείλησε ξανά τους πρωταθλητές. Batiste - Sato - Διαμαντίδης ήταν η μαγική τριπλέτα για τον Παναθηναϊκό, καθώς οι δύο πρώτοι σκόραραν και ο τελευταίος σέρβιρε με το τσουβάλι ασίστ. Πάνω-κάτω έτσι είχα σκεφτεί την αρμάδα του Zeljko να παίζει φέτος. Μόνο δύο πράγματα με ξένισαν λίγο. Το πρώτο ήταν η μη χρησιμοποίηση του Βουγιούκα για αρκετό χρονικό διάστημα. Πάγκο τον βλέπω τον καημένο τον Ιαν να "τρώει" και εδώ μετά τον Ολυμπιακό. Κρίμα γιατί ήταν η κατάλληλη στιγμή να ξεδιπλώσει το ταλέντο του σε μια πρωταγωνίστρια ομάδα. Το δεύτερο είναι η μη βελτίωση του Περπέρογλου. Πρέπει πραγματικά να μη το κατέχεις το σπορ, ώστε να μην καταφέρεις να βελτιωθείς μετά από τόσες σεζόν με τον κορυφαίο Ευρωπαίο προπονητή. Δεν καταλαβαίνω γιατί τον κρατάει ακόμα στην ομάδα ο Οbradovic.

Περνώντας στο παιχνίδι του Πανελληνίου με τον Ολυμπιακό, τα πράγματα εδώ ήταν ακόμα πιο εύκολα, σε σύγκριση με τους πράσινους, για τους τροπαιούχους του θεσμού. Οι ερυθρόλευκοι δεν βρήκαν καμιά αντίσταση από τον φιλότιμο Πανελλήνιο, που όπως ορθά ειπώθηκε στην τηλεόραση, δεν έχει τις περσινές βλέψεις και στόχους. Ακόμα και όταν οι Πειραιώτες έκαναν λάθη, οι Λαμιώτες (πλέον) ήταν ανίκανοι να τα εκμεταλλευτούν. Έτσι οι κυπελλούχοι κατάφεραν να περάσουν εύκολα το σκόπελο του Πανελληνίου με κορυφαίους τους Μαυροκεφαλίδη και Σπανούλη, που πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση με τον Ολυμπιακό. Στα θετικά η χρησιμοποίηση του νεαρού Κατσίβελη για αρκετό χρονικό διάστημα στο 4ο δεκάλεπτο. Ολοκληρώνοντας αυτή την αναμέτρηση, να επισημάνω την επιτυχημένη πρόβλεψή μου για το ότι ο Erceg φέτος δε θα έχει ενεργό ρόλο στην ομάδα.

Εκτός από τους δύο αιωνίους, έπαιζε σήμερα και ο ΠΑΟΚ με τον Ίκαρο Καλιθέας, χωρίς όμως τηλεοπτική κάλυψη. Δε μπορώ να γράψω πολλά, εφόσον δεν είδα τον αγώνα με τα ίδια μου τα ματάκια. Ο δικέφαλος του βορρά κέρδισε εύκολα τους νεοφώτιστους, στην Α1, με 74-58, έχοντας ως κορυφαίους το Μάρσαλ και τον πρόεδρα. Στα ημιτελικά θα συναντήσει τον Ολυμπιακό σε διπλούς αγώνες και για την ίδια φάση του θεσμού ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει τον Άρη, ο οποίος πέρασε στην ημιτελική φάση άνευ αγώνος, λόγω της αποχώρησης από το κύπελλο που δήλωσε το Μαρούσι. Και όλο αυτό το "πανηγυράκι" θα τελειώσει με τον τελικό "διαφήμιση" που διοργανώνει με 1000 άτομα η ομοσπονδία κάθε Μάρτη. Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε με υπερηφάνεια να πούμε: "I love this game" και να το δείχνουμε κάθε χρόνο τόσο έμπρακτα.

Οι φετινές αλλαγές των κανονισμών στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ

Η έναρξη των υποχρεώσεων των ελληνικών ομάδων είναι προ των πυλών, μιας και το Σαββατοκύριακο ξεκινάει το "τρομερό" μας πρωτάθλημα. Η φετινή όμως χρονιά μας επιφυλάσσει κάποιες εκπλήξεις. Κι όταν γράφω εκπλήξεις, δε μιλώ για την παράνομη συμμετοχή του Αμαρουσίου στην Α1, αλλά για τις αλλαγές των κανονισμών του αγαπημένου μας αθλήματος και των διαστάσεων των γηπέδων. Ας δούμε λοιπόν μία-μία τις αλλαγές αυτές (είναι γραμμένες με άλλο χρώμα στο κείμενο), όπως σημειώνονται στο βιβλιαράκι που μοιράστηκε στους διαιτητές μας από την ομοσπονδία τους.

2.4.3 Γραμμές ελευθέρων βολών, περιοριστικοί χώροι και διάδρομοι ελευθέρων βολών

Η γραμμή των ελευθέρων βολών, θα πρέπει να είναι χαραγμένη παράλληλα προς κάθε τελική γραμμή. Το πιο απομακρυσμένο άκρο της γραμμής των ελευθέρων βολών, θα πρέπει να είναι σε απόσταση 5,80 μέτρων από το εσωτερικό άκρο της τελικής γραμμής και το μήκος της θα πρέπει να είναι 3,60 μέτρα. Το μέσον της, θα πρέπει να βρίσκεται επί της νοητής γραμμής που ενώνει τα μέσα των δύο τελικών γραμμών.

Οι περιοριστικοί χώροι, θα πρέπει να είναι ορθογώνιες περιοχές χαραγμένες στον αγωνιστικό χώρο οριοθετημένες από τις δύο τελικές γραμμές, τις προεκτάσεις των γραμμών των ελευθέρων βολών και τις γραμμές που ορίζονται από τις εξωτερικές πλευρές των τελικών γραμμών, σε απόσταση 2.45 μέτρων από το μέσον αυτών και να καταλήγουν στην εξωτερική πλευρά των γραμμών των προεκτάσεων των ελευθέρων βολών. Οι γραμμές αυτές, εξαιρουμένων των τελικών γραμμών, αποτελούν μέρος των περιοριστικών χώρων. Το εσωτερικό των περιοριστικών χώρων, πρέπει να είναι χρωματισμένο. 

Οι διάδρομοι ελευθέρων βολών, κατά μήκος των περιοριστικών χώρων καταλαμβάνονται από παίκτες στην διάρκεια των ελευθέρων βολών, θα πρέπει να χαράσσονται όπως απεικονίζεται στο Διάγραμμα 2.

2.4.4 Περιοχή τριών πόντων

Η περιοχή τριών πόντων μίας ομάδας (Διαγράμματα 1 & 3) είναι ολόκληρος ο αγωνιστικός χώρος, εκτός από αυτόν ο οποίος βρίσκεται γύρω από το καλάθι των αντιπάλων και ο οποίος ορίζεται και περιλαμβάνει:
· Δύο παράλληλες γραμμές, προεκτεινόμενες από και κάθετα στην τελική γραμμή, με την εξωτερική πλευρά 0.90 μέτρα από την εσωτερική πλευρά των πλάγιων γραμμών.
· Ένα τόξο, ακτίνας 6,75 μέτρων μετρούμενο από το σημείο του δαπέδου στο σημείο της ορθής προβολής του κέντρου του αντιπάλου καλαθιού έως την εξωτερική πλευρά του τόξου. Η απόσταση του σημείου του δαπέδου από το εσωτερικό άκρο από το κεντρικό σημείο της τελικής γραμμής, είναι 1.575 μέτρα. Το τόξο ενώνεται με τις παράλληλες γραμμές.
Η γραμμή των τριών πόντων δεν είναι μέρος της περιοχής σκοραρίσματος των τριών πόντων.

2.4.6 Γραμμές επαναφοράς

Οι δύο (2) γραμμές μήκους 0.15 μέτρων μήκους, θα χαράσσονται εκτός του αγωνιστικού χώρου των πλαγίων γραμμών, απέναντι από το τραπέζι της γραμματείας, με το εξωτερικό άκρο της γραμμής 8.325 μέτρα από το εσωτερικό άκρο της πλησιέστερης τελικής γραμμής.

2.4.7 Ημικυκλικές περιοχές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος

Οι ημικυκλικές γραμμές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος, θα πρέπει να χαράσσονται στον αγωνιστικό χώρο, περιορισμένες από:
• Ένα ημικύκλιο με ακτίνα 1.25 μέτρα από το σημείο του δαπέδου που προβάλλεται το κέντρο του καλαθιού έως την εσωτερική πλευρά του ημικυκλίου. Το ημικύκλιο είναι ενωμένο σε:
• Δύο (2) παράλληλες γραμμές κάθετες προς τις τελικές γραμμές, το εσωτερικό τους άκρο απέχει 1.25 μέτρα από το σημείο του δαπέδου που προβάλλεται το κέντρο του καλαθιού, το μήκος τους είναι 0.375 μέτρα και τελειώνουν 1.20 μέτρα από την εσωτερική άκρη της τελικής γραμμής. 
Οι ημικυκλικές γραμμές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος συμπληρώνονται από φανταστικές γραμμές που ενώνουν το τέλος των παράλληλων γραμμών ακριβώς πίσω από το εμπρός άκρο των ταμπλό.
Οι ημικυκλικές γραμμές μη χρέωσης επιθετικού σφάλματος δεν αποτελούν μέρος των ημικυκλικών περιοχών μη χρέωσης.

Άρθρο 29o Είκοσι τέσσερα (24) δευτερόλεπτα

29.2.1 Εάν το παιχνίδι σταματήσει από ένα διαιτητή:
· Για σφάλμα ή παράβαση (όχι για έξοδο της μπάλας εκτός ορίων) από την ομάδα που δεν έχει τον έλεγχο της μπάλας.
· Για οποιοδήποτε σημαντική αιτία από την ομάδα που δεν έχει τον έλεγχο της μπάλας.
· Για οποιοδήποτε αξιόλογη αιτία που δεν έχει σχέση με καμία από τις ομάδες,
θα χορηγείται κατοχή της μπάλας στην ίδια ομάδα που προηγουμένως είχε τον έλεγχο της μπάλας.
Εάν η επαναφορά χορηγείται στο πίσω γήπεδο, το χρονόμετρο των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων θα επαναρυθμίζεται στα είκοσι τέσσερα (24) δευτερόλεπτα.
Εάν η επαναφορά χορηγείται στο εμπρός γήπεδο, το χρονόμετρο των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων θα επαναρυθμίζεται ως εξής:
· Εάν δέκα τέσσερα (14) δευτερόλεπτα ή περισσότερα εμφανίζονται στο ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων, τη στιγμή που σταμάτησε το παιχνίδι, το ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων δε θα επαναρυθμιστεί, αλλά θα συνεχίσει από το χρόνο που σταμάτησε.
· Εάν δέκα τρία (13) δευτερόλεπτα ή λιγότερα εμφανίζονται στο ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων, τη στιγμή που σταμάτησε το παιχνίδι, το ρολόι των είκοσι τεσσάρων 24άρων δευτερολέπτων θα επαναρυθμιστεί στα δέκα τέσσερα (14) δευτερόλεπτα.

Νέο ξεκίνημα (ξανά...) Part 2

Συνεχίζοντας από χθες, θα παρουσιάσουμε τους νέους παίχτες του Ολυμπιακού και θα προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε την αγωνιστική ταυτότητα των Πειραιωτών. Και δε μιλάω για το ποια συστήματα ή με ποιον τρόπο θα παίζει επακριβώς, αλλά ποιες είναι οι δυνατότητες του.

Όσον αφορά τους νεοαποκτηθέντες, η μεταγραφή του Σπανούλη είναι η πιο ουσιαστική, αλλά ταυτόχρονα και η πιο θορυβώδης. Κι αυτό γιατί ενδυναμώθηκε η ομάδα του Πειραιά σε μια θέση που πόναγε τα τελευταία χρόνια, ενώ ταυτόχρονα αποδυνάμωσε τον αιώνιο αντίπαλο. Οι υπόλοιπες κινήσεις της ομάδας δεν ήταν άσχημες και όλες είχαν τη λογική τους. Έτσι ο Lucas αποκτήθηκε για να αντικαταστήσει τον Beverly. Πιστεύω ότι εδώ ο Ολυμπιακός χτύπησε φλέβα χρυσού, αφού αντικατέστησε έναν ταλαντούχο νέο, με έναν ολοκληρωμένο παίχτη, ο οποίος μπορεί να αποδώσει εξίσου καλά τόσο σε άμυνα, όσο και επίθεση. Είναι αξιόλογος σουτέρ τριών πόντων, αλλά και διεισδυτικός. Το πακέτο είναι πλήρες λοιπόν. Πάμε παρακάτω. Στη θέση του Kleiza, αποκτήθηκε ο Nielsen. Πολλοί λένε να μην τους συγκρίνουμε, αλλά είναι σχεδόν ίδιοι παίχτες. Το παιχνίδι τους είναι πανομοιότυπο. Μιλάμε για δύο ελαφρά τεσσάρια, με καλό τρίποντο και καλό ριμπάουντ. Ναι, ο Λιθουανός είναι νεότερος και σαφώς πιο εξελίξιμος από τον 32χρονο Αυστραλό, αλλά ο Nielsen είναι πιο εργατικός και σοβαρός. Θα βοηθήσει περισσότερο την ομάδα από τον Linas και ας μην σκοράρει κατά ριπάς. Στη θέση του Σοφοκλή και του Vujčić αποκτήθηκε ο Nesterović. Άλλος ένας "δεινόσαυρος" στο ρόστερ του Ολυμπιακού, μετά τον συμπαθή Αντρέα. Σίγουρα θα βοηθήσει πολύ αμυντικά όταν ο αντίπαλος θα παίζει με βαριά κορμιά στη ρακέτα, αλλά προβλέπω πανικό και ταραχή στα pick and roll και φέτος, αφού θα είναι σίγουρα ο άνθρωπος που θα σημαδεύουν οι αντίπαλοι προπονητές λόγω των αργών πλάγιων βημάτων του και της προχωρημένης ηλικίας του. Επιθετικά στο ΝΒΑ βελτίωσε το παιχνίδι του στο low post και απέκτησε ένα αξιόπιστο σουτάκι από τα 4-5 μέτρα. Θα βοηθήσει σίγουρα, καθώς ας μην ξεχνάμε ότι στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ κέρδισε και ένα πρωτάθλημα με τους Spurs, έχοντας μάλιστα και ρόλο στην ομάδα, αφού ήταν ο βασικός σέντερ τους (κάποιος έπρεπε να τρώει και να δίνει ξύλο στη ρακέτα για να κάνει τα δικά του ο μεγάλος Tim Duncan). Ο Kešelj ήρθε μεταξύ αγνώστων και κανείς δεν τον είχε δει πριν το Παγκόσμιο. Εκεί τον θαυμάσαμε και ανακαλύψαμε πως ο Ολυμπιακός χτύπησε διάνα και πάλι. Ένα ψηλό (2.08) τριάρι με πάρα πολύ καλό σουτ από την περιφέρεια, αλλά soft για να παίξει μέσα στη ρακέτα. Ωρέ ποιον μεγάλο Γιουγκοσλάβο σουτέρ, με το ίδιο ύψος, μου θυμίζει, που αυτή τη στιγμή βγάζει το ψωμάκι του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, άρχισε να παίζει στην Ελλάδα μας μπάσκετ και είναι ο διακαής πόθος των Αγγελόπουλων; Μακάρι να έχει την ίδια εξέλιξη το παλικάρι (χωρίς τους τραυματισμούς του άλλου όμως) και να δικαιώσει το "Σοφό" για την επιλογή του. Τέλος επέστρεψαν οι Πελεκάνος και Erceg, οι οποίοι απ' ότι κατάλαβα θα έχουν συμπληρωματικό ρόλο, αν και τους αξίζουν κάποιες ευκαιρίες, αφού και οι δυο τους διέπρεψαν πέρσι με Μαρούσι και Πανιώνιο αντίστοιχα.

Χθες είχα πει πως θα βλέπαμε, αν χωράει μια μεταγραφή ακόμα στους Πειραιώτες. Για να καταλήξουμε, όμως στην απόφασή μας, πρέπει να δούμε πλέον όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού και να δούμε αν υπάρχουν αδυναμίες και ελλείψεις σε αυτό.

Ξεκινώντας από τα guard, συναντάμε τους Παπαλουκά, Teodosić, Σπανούλη, Lucas, Halperin, Πελεκάνο και Κατσίβελη. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είναι άριστοι χειριστές της μπάλας και πολύ καλοί οργανωτές, οι δύο επόμενοι υπό προϋποθέσεις μπορούν να βοηθήσουν στο κατέβασμα της μπάλας. O Πελεκάνος είναι περισσότερο δυαροτριάρι και ο μικρός Κατσίβελης ήρθε για να μαζέψει εμπειρίες στις προπονήσεις και ίσως μερικά σκόρπια δίλεπτα σε 5-6 αγώνες χαμηλού ανταγωνισμού. Οι περισσότεροι είναι αξιόπιστοι σουτέρ τριών πόντων, με εξαίρεση το Θόδωρα, γεγονός που βελτιώνει σε αυτό το σημείο το παιχνίδι του Ολυμπιακού σε σχέση με πέρσι.

Περνώντας στα τριάρια, παρατηρούμε μια σπάνια πληθώρα σε σχέση με άλλες χρονιές. Στη θέση αυτή υπάρχει ο αναβαθμισμένος, πλέον, Παπανικολάου, ο μπομπέρ Kešelj και ο τραυματίας αυτή τη στιγμή Βασιλόπουλος.Ο Σέρβος θα ανοίξει τις άμυνες με το φονικό του σουτ τριών πόντων, τόσο για τους ψηλούς της ομάδας, όσο και για τα διεισδυτικά guard των ερυθρόλευκων, όπως ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς και ο Lucas. Ο Παπανικολάου έχει όλο το πακέτο και με τις εμπειρίες που θα αποκομίζει από τους αγώνες, που θα παίζει πλέον, θα γίνεται όλο και καλύτερος. Αρκεί να μην τη "δει" και αυτός κάποια στιγμή super star και σταματήσει να δουλεύει. Ειδάλλως γι αυτόν τον παίχτη "sky is the limit", όπως λένε και στο χωριό μου. Η επιστροφή του ταλαιπωρημένου τα τελευταία δύο χρόνια από τους τραυματισμούς στη μέση Βασιλόπουλου, θα δώσει στην ομάδα περισσότερες επιλογές σε άμυνα και πεντάδες, καθώς μπορεί να παίξει και στη θέση 4 βοηθώντας τον Ολυμπιακό να δοκιμάσει κάποια κοντά σχήματα, χωρίς να χάσει δυναμισμό.

Περνώντας στο ζωγραφιστό, βρίσκουμε τους Μπουρούση, Nesterović, Μαυροκεφαλίδη, Nielsen, Γλυνιαδάκη και Erceg. Οι τέσσερις πρώτοι θα είναι η ραχοκοκαλιά των ψηλών. Αν ο Μπουρούσης καταλάβει πως είναι σέντερ και όχι τεσσάρι ή τριάρι για να είναι συνεχώς στην περιφέρεια και να ρίχνει ως άλλος Nowitzki τρίποντα, τότε όλα θα πάνε μια χαρά. Βεβαίως όταν θα χρειαστεί να παίξει με παρτενέρ στη ρακέτα έναν εκ των Nesterović ή Γλυνιαδάκη, τότε θα είναι ίσως χρήσιμο να κινείται πιο περιφερειακά για να τους δίνει χώρο στη ρακέτα να κάνουν τα δικά τους. Για τον Nesterović και το Nielsen τα είπαμε πιο πάνω. Ο Αυστραλός, λογικά, θα μοιραστεί τη θέση 4 με τον Λουκά. Και οι δυο τους είναι καλοί σουτέρ από μακριά (ο Μαυροκεφαλίδης δεν έχει το τρίποντο τόσο, όσο τα σουτ από τα 4-5 μέτρα), με τον διεθνή μας power forward - center να είναι πιο δυνατός και γι' αυτό να έχει περισσότερες κινήσεις στο low post, αλλά και να μη φοβάται να τα βάλει με πιο ψηλούς και δυνατούς αντιπάλους για τον ίδιο λόγο. Η βελτίωσή του πέρσι ήταν αλματώδης. Ο Γλυνιαδάκης θα δίνει, λογικά, ανάσες στο Nesterović στους αγώνες που το επιτρέπουν αυτό και ο Erceg θα τρίψει τον πάγκο με το Azax για να μπορούν να κάθονται οι υπόλοιποι. Αν κάθεται κι αυτός μαζί τους, γιατί έτσι όπως βλέπω το ρόστερ, τον κόβω να κάθεται δίπλα από τον πάγκο με πολιτικά. Όχι πως αυτή είναι και η θέση που του αρμόζει. Στο χέρι του είναι να γίνει μέρος των σχεδίων του Ντούντα.

Δε μπορώ να μην επισημάνω, πως το υπάρχον ρόστερ δείχνει πιο γεμάτο από ποτέ σε όλες τις θέσεις. Ο Ivković έχει τη δυνατότητα να παίξει αργό μπάσκετ, γρήγορο (αλλά όχι βιαστικό) μπάσκετ, πιεστική άμυνα, να χρησιμοποιήσει ψηλές, σαν τους Τούρκους, πεντάδες, πεντάδες με τρία guard και ούτω καθ' εξής. Δε θέλω να περάσω σε πιο τεχνικά θέματα ούτως ή άλλως. Πάντως η δυνατότητα για πειραματισμούς, λόγω ρόστερ, υπάρχει.

Ολοκληρώνοντας, θα απαντήσω στην ερώτηση που έχουν βάλει όλοι οι δημοσιογράφοι εδώ και κάνα μήνα. Χρειάζεται ο Ολυμπιακός κι άλλον παίχτη; Όχι! Όταν αυτή τη στιγμή έχεις 15 παίχτες να υπολογίζεις για τις υποχρεώσεις της ομάδας και το Δεκέμβρη, σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις, θα επιστρέψει και ο 16ος παίχτης σου, ο Βασιλόπουλος, δε χρειάζεσαι κι άλλον παίχτη. Ένας ακόμα θα έφερνε αναταραχή στην όποια χημεία υπάρχει, καθώς και στα αποδυτήρια, μιας και για να κρατήσεις 16-17 παίχτες ικανοποιημένους σε χρόνο συμμετοχής και ρόλο μέσα στο παρκέ είναι ολίγον τι δύσκολο. Δε θα έλεγα όχι σε κάτι εξαιρετικό, με την προϋπόθεση να αποδεσμευτεί κάποιος παίχτης. Πιστεύω ακράδαντα πως οι επιτυχίες έρχονται, αν όλοι μέσα σε ένα σύλλογο νιώθουν καλά και είναι κομμάτια του παζλ. Αν κάποιο απ' αυτά χαλάσει ή δεν ταιριάζει εκεί που πρέπει, τότε η εικόνα δε θα είναι ολοκληρωμένη. Ποτέ!!!

Νέο ξεκίνημα (ξανά...) Part 1

Είχα πει στους φίλους μου ότι δε θα ασχοληθώ με τον Ολυμπιακό πριν τον δω στα παρκέ για μερικούς αγώνες. Όμως κάτι η χθεσινή απόφαση του ΑΣΕΑΔ, κάτι η παρουσίαση της ομάδας στους δημοσιογράφους και κάτι η απουσία άλλου αξιόλογου θέματος, αποφάσισα να γράψω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς για την ομάδα που λιμανιού.

Ας ξεκινήσουμε πρώτα με το υπάρχον ρόστερ των κυπελλούχων Ελλάδος και αφού το ανιχνεύσουμε, να δούμε αν χωράει ακόμα μια μεταγραφή όπως μας έχουν "πρήξει" οι δημοσιογράφοι τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Παναθηναϊκό.

Η μεγαλύτερη αλλαγή, ήταν αυτή στην τεχνική ηγεσία, όπως ορθώς έχουν επισημάνει όλοι. Ο Dušan Ivković διαδέχτηκε τον Παναγιώτη Γιαννάκη στο τιμόνι των ερυθρόλευκων και η ομάδα του Πειραιά ευελπιστεί να ξαναζήσει της μαγικές στιγμές του triple crown του '97. Βέβαια όλοι ξεχνάνε, πως ο Σέρβος coach κάθισε στο πάγκο των Πειραιωτών για δύο ακόμα σεζόν μετά το θρίαμβο του '96-'97. Και στις δύο αυτές σεζόν δεν κατάφερε τίποτα αξιόλογο. Μόνο το '99 η ομάδα κατάφερε να ξαναπάει για 4η φορά σε final four (πρώτη ελληνική ομάδα που το κατάφερνε αυτό, μιας και οι περισσότερες επιτυχίες του Παναθηναϊκού ήρθαν μετέπειτα), αλλά αυτές τις δύο χρονιές ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κατάκτηση κανέναν από τους τρεις στόχους του. Έτσι διώχθηκε ως αποτυχημένος από την ομάδα, όπως θα θυμόνται οι παλιότεροι, και πολλοί είπαν ότι τα κατάφερε μόνο και μόνο επειδή βρήκε έτοιμη ομάδα από τον Ιωαννίδη. Γι' αυτό κι άλλωστε οι δικές του επιλογές τα επόμενα χρόνια δεν κατάφεραν τίποτα. Πλέον τα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά (ή μήπως όχι και θα τα ξεθάψουμε στην πρώτη στραβή;) και υποδεχόμαστε τον Ντουντα ως Μεσσία. Ως τον δικό μας Μωυσή, που θα μας πάει στη δικιά μας γη της επαγγελίας (πρωτάθλημα και όχι Ευρωλίγκα, γιατί εμείς θέλουμε να είμαστε πρώτοι στο χωριό και όχι στην πόλη...). Προσωπικά πιστεύω πως ερχόμενος ο Ντούντα σε τόσο προχωρημένη ηλικία, έρχεται να κολλήσει τα τελευταία ένσημα μιας πολλής μεγάλης καριέρας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Το μπάσκετ που παίζει είναι παρωχημένο και επιτέλους ας ανοίξουμε το δρόμο για τους νέους φέρελπις προπονητές που έχει η Ελλάδα και ας μη νομίζουμε, ακόμα, πως οποιοσδήποτε ξένος προπονητής είναι απαραίτητα και καλύτερος των δικών μας παιδιών. Βέβαια δε μπορώ να παραβλέψω την άψογη δουλεία που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια στην εθνική Σερβίας με το παιδομάζωμά του. Φυσικά, ο χρόνος είναι ο τελικός κριτής.

Στο ρόστερ τώρα της ομάδας είχαμε αρκετές αλλαγές. Έφυγαν οι Chilldress, Kleiza, Pen, Beverly, Vujčić και Σχορτσανίτης, ήρθαν οι Σπανούλης, Κατσιβέλης, Nesterović, Nielsen, Kešelj και Lucas και επέστρεψαν από το δανεισμό τους οι Πελεκάνος και Erceg.

Από τους αποχωρήσαντες, η απουσία του Σχορτανίτη νομίζω ότι θα είναι η πιο εμφανής. Τόσο οπτικά, λόγω του θηριώδη όγκου του, όσο και αγωνιστικά. Προφανώς μιλάω για τον καλό Σχορτσανίτη, που όμοιός του δεν υπάρχει στην Ευρώπη, και όχι το Σχορτσανίτη των χιλίων προβλημάτων. Από αυτή τη μεριά, ευτυχώς ο Ολυμπιακός ξεφορτώθηκε έναν ιδιότροπο παίχτη. Ο Pen και ο Vujčić ήταν ρεζέρβες και προχωρημένης ηλικίας. Ο Beverly νέος, εξελίξιμος, γρήγορος και καλός αμυντικός, ιδικά στην πίεση πάνω στη μπάλα. Δεν τον κακολογώ, αν και πήγε λίγο άγουρος στο ΝΒΑ, μιας και του ήρθε η ευκαιρία να παίξει με την καλύτερη τριπλέτα όλων των εποχών, οπότε όλοι το ίδιο πράγμα θα είχαμε επιλέξει. Ώρα για τους δύο super star της περσινής ομάδας. Ο Josh κάθισε δύο χρόνια στην Ελλάδα και σίγουρα φεύγει πολύ καλύτερος παίχτης απ' ότι ήρθε. Ένας καλός αμυντικός που πληρώνονταν 7 εκατομμύρια δολάρια. Πραγματικά υπερβολικά λεφτά για έναν παίχτη που επιθετικά ήταν ο ορισμός του μονοδιάστατου. Σίγουρα το παιχνίδι του πρόσφερε αρκετές θεαματικές φάσεις, αλλά το περιορισμένο ρεπερτόριό του δεν τον άφησαν να κάνει σπουδαία πράγματα στην Ευρώπη. Ίσως φέτος να είχε περισσότερους χώρους να κάνει το παιχνίδι του με το τράβηγμα του τρίποντου μισό μέτρο έξω, και άρα τη διεύρυνση του γηπέδου κατά ένα μέτρο και στις δύο διαστάσεις, και την αλλαγή σε ορθογώνιο, από τραπέζιο, της ρακέτας. Αλλά αυτό δε θα το μάθουμε ποτέ. Και ήρθε και η ώρα για τον Kleiza. Ο Λιθουανός είχε 1000+1 τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι. Είχε καλές τοποθετήσεις στα ριμπάουντ και ήταν ένας τομέας που βοηθούσε τους ερυθρόλευκους όταν ήταν στο παρκέ. Αλλά, πάντα υπάρχει ένα "αλλά", είχε το ελάττωμα να κρύβεται στα δύσκολα και να εκνευρίζεται με το παραμικρό. Γι' αυτό και μόνο το λόγο, εμένα δε θα μου λείψει καθόλου και νομίζω ούτε στην ομάδα.

Θα συνεχίσουμε αύριο πάλι με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα του Ολυμπιακού και ότι άλλο μας έρθει στο κεφάλι μέχρι τότε.

Η προπόνηση των Πρωταθλητών

Επιστρέφω δριμύτερος, μετά το τέλος των εξετάσεών μου, και ξεκινάω με κάτι light για αρχή.
Ψάχνοντας τα χιλιάδες βιντεάκια του nba.com, βρήκα μερικά άκρως ενδιαφέροντα για τους αθλητές που μας διαβάζουν, αφού μπορούν να δουν πως γυμνάζονται οι καλύτεροι παίχτες στον κόσμο, πριν ή μετά την προπόνηση της ομάδας τους.
Ας τους απολαύσουμε λοιπόν.

Chris Paul



Dwade Wade



Dwight Howard



Brandon Roy



Υ.Γ. Ελπίζω τα post να είναι πιο σύντομα σε χρονική περίοδο, καθώς οι υποχρεώσεις είναι λιγότερες πλέον. Επίσης η αγωνιστική περίοδος ξεκινάει σε δυο-τρεις βδομάδες, οπότε θα μας απασχολήσουν αρκετά θεματάκια φέτος.

I love this game !!!

Για όλους εμάς που μας αρέσει/ενθουσιάζει αυτό το πρωτάθλημα, ορίστε μερικά videos από την περσινή χρονιά. Σε 35 μέρες ξαναξεκινάει το ΝΒΑ και θα μας δόσει ξανά τη χαρά να πούμε : "I love this game"

Ξεκινάμε με λίγο άμυνα ως Έλληνες και θα συνεχίζουμε πιο κάτω με πιο επιθετικά/θεαματικά πράγματα...
Top 10 Blocks



Top 10 Assists



Top 10 Plays



Top 10 Dunks



Και για φινάλε, το καλύτερο :
Top 10 Circus shots

Και τώρα τι;

          Αυτό πρέπει να αναρωτιούνται όλοι οι φίλαθλοι του μπάσκετ για την "κατάντια" τόσο του Αμαρουσίου, όσο και του Πανελληνίου. Δύο ομάδες που μας απασχολούσαν τα τελευταία χρόνια ευχάριστα (τόσο αγωνιστικά, όσο και διοικητικά), βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο μάτι του κυκλώνα, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.

          Η μεν πρώτη βρίσκετε στα πρόθυρα της διάλυσης. Πριν από δύο μήνες περίπου, οι άνθρωποι του συλλόγου και ο δήμαρχος της περιοχής υποτίθεται πως βρήκαν διάδοχη κατάσταση για τον απελθών Βωβό, ο οποίος στην αρχή του καλοκαιριού γνωστοποίησε στους ανθρώπους της ομάδας πως δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει. Αλλά μάλλον ο κ. Γκάμαρης και οι συνεργάτες του δεν ήταν οι μεσσίες που περίμενε ο κόσμος στα βόρεια προάστια. Μετά την αποβολή της ομάδας από την φετινή Ευρωλίγκα, άρχισε ένα μπαράζ ανακοινώσεων ένθεν κι ένθεν. Βέβαια πριν γίνει αυτό, είχε προηγηθεί η παραίτηση του προπονητή του Αμαρουσίου, κ. Μπαρτζώκα, μετά η φυγή αρκετών παιχτών (ακόμα και νεοαποκτηθέντων όπως ο Σαρικόπουλος) και λίγο πριν την ανακοίνωση της Uleb, η παραίτηση του team manager της ομάδας κ. Ελληνιάδη. Το βράδυ της ανακοίνωσης της αποβολής ο δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Πατούλης έβγαλε ανακοίνωση κατά του κ. Γκάμαρη και των συνεργατών του. Μάλιστα, ο δήμαρχος αποποιήθηκε των ευθυνών του, καθώς είπε: "Δυστυχώς, οι δεσμεύσεις των επενδυτών δεν πραγματοποιήθηκαν, με αποτέλεσμα η Ευρωλίγκα με τη σημερινή της απόφαση, να θέσει εκτός όλων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων για την περίοδο 2010-2011 την ομάδα μπάσκετ του Γ. Σ. Α. Για την εξέλιξη αυτή, υπεύθυνοι είναι ο κ. Γκάμαρης και η παρέα του, οι οποίοι με τις ενέργειές τους ντρόπιασαν την ιστορία του συλλόγου, αλλά και την πόλη μας". Μάλιστα την επόμενη δε δίστασε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στον NovaΣπορ-Fm να ρήξει τις ευθύνες στον προηγούμενο μεγαλομέτοχο, Άρη Βωβό, λέγοντας: "Τα στοιχεία έπρεπε να ελεγχθούν από τον κύριο Βωβό, ο οποίος παρέδιδε την ανώνυμη εταιρία. Εμείς δεν είχαμε άλλους επενδυτές, για να πει κάποιος ότι επιλέξαμε τον κύριο Γκάμαρη. Ήταν ο μόνος ο οποίος ενδιαφέρθηκε, μαζί με επιχειρηματίες της ομάδας του. Έβαλαν τους οικονομικούς τους παράγοντες να δουν πως θα γίνει η μεταβίβαση των μετοχών. Ο κύριος Βωβός έχει μια υποχρέωση 12.500 ευρώ τον μήνα μέχρι το 2017 για να υπάρχει η φορολογική ρύθμιση. Οι υποχρεώσεις για τους παίκτες και τους προπονητές ήταν δικές του και τις έχει αναλάβει. Θα παρέδιδε τις μετοχές σε όποιον αναλάμβανε αυτά τα 12.500 ευρώ τον μήνα. Ο Ερασιτέχνης είναι σαφές ότι δεν μπορεί να πληρώσει αυτά τα χρήματα". Τα ίδια πάνω- κάτω υποστήριξε και ο διορισμένος-άπραγος πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ κ. Οικονομίδης, μόνο που αυτός έριξε ευθύνες και στο δήμαρχο της περιοχής (όλοι αποποιούνται των όποιων ευθυνών τους). Στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό είπε: "Θα μπορούσα ευθέως να αποδώσω ευθύνες στον δήμαρχο, τον κ. Πατούλη που δεν έδωσε λύση στο πρόβλημα. Ο αθλητισμός δεν έχει πολιτική και αυτός έχει την κύρια ευθύνη γιατί είναι γνωστό ότι ανακατεύθηκε πολύ. Περίμενα και από τον κ. Βωβό να είναι πιο υπεύθυνος και να ελέγχει τα πράγματα περισσότερο. Το άφησε και αυτός στην τύχη του, αλλά σίγουρα δεν του αναλογεί το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Είναι καταδικαστική η κατάσταση του μπάσκετ και κανείς δεν πρέπει να παίζει με το ελληνικό μπάσκετ". Ακόμα είπε κι άλλα διάφορα εύθυμα, όπως: "Είχα θέσει τον προβληματισμό μου καιρό τώρα για ορισμένες ομάδες που είχαν προβλήματα. Φυσικά και για το Μαρούσι. Μου είπαν ότι πήραν παράταση από την Ευρωλίγκα μέχρι την Πέμπτη. Εγώ δεν είχα καμία ενημέρωση. Βρέθηκα προ τετελεσμένων γεγονότων". Όπως πάντα θα έλεγα εγώ, μιας και μόνο καλός είναι να βρίσκει τηλεοπτικά στην ΕΡΤ (που χρωστάει σχεδόν τα μισά περσινά λεφτά στις ομάδες που μετέδιδε) και καμιά χορηγία από τον ΟΠΑΠ. Και τέλειωσε λέγοντας : "Εγώ και το συμβούλιο επισημαίναμε τον κίνδυνο, αλλά εξαιτίας των κακών χειρισμών εκτέθηκε τελικά το ελληνικό μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Τα λέγαμε, αλλά δεν μας άκουγε κανείς. Ας τα βρουν μεταξύ τους ποιος φταίει και να αποδοθούν οι ευθύνες. O ΕΣΑΚΕ δεν φέρει καμία ευθύνη". Προφανώς η διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος δεν έχει καμιά ευθύνη για τις ομάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημά της. Μπάτε σκύλοι αλέστε... Μετά από όλα αυτά, βγήκε και ο κ. Γκάμαρης και υποστήριξε: "Κρατάω στα χέρια μου οριστικό συμβόλαιο μεταβίβασης μετοχών. Πήρα το ρίσκο και έχω το 89.8%. Δεν είμαι αφερέγγυος. Έχω αναλάβει χωρίς να γίνει οικονομικός έλεγχος στην ΚΑΕ, μένω στον λόγο του κ. Βωβού τον οποίο εκτιμώ σαν επιχειρηματία. Πρέπει να γίνει διακανονισμός σε παλιές οφειλές της ΚΑΕ. Έχω βάλει ανθρώπους να ασχοληθούν με τα οικονομικά στοιχεία της ομάδας και μέχρι την Τετάρτη θα γνωρίζουμε πολλά περισσότερα. Κατέβαλα την Πέμπτη 1.000.000 ευρώ που ήταν οι υποχρεώσεις μου προς τον κ. Βωβό, έχω πληρώσει προπονητές παίκτες φροντιστές με προσωπικές πληρωμές. Καταθέσαμε όλα τα δικαιολογητικά της Ευρωλίγκας δεν ξέρω τον λόγο για τον οποίο μείναμε έξω από τη διοργάνωση". Αν δε ξέρεις το λόγο εσύ φιλαράκο, τότε ποιος τον ξέρει; Για τους παίχτες που αποχώρησαν είπε : "Ο Μπατής έχει υπογράψει προσύμφωνο και του έχει καταβληθεί μία προκαταβολή. Θα πρέπει να λογοδοτήσει και αυτός και ο μάνατζέρ του γιατί σηκώθηκαν και έφυγαν από την ομάδα. Και ο Σαρικόπουλος υπέγραψε προσύμφωνο και έπραξε το ίδιο. Δεν γίνεται να βάζουμε εμείς τις υπογραφές μας και να κινδυνεύουμε με φυλάκιση και οι παίκτες να υπογράφουν και στη συνέχεια να σηκώνονται να φεύγουν." Κι ολοκλήρωσε λέγοντας : "Δευτέρα με Τετάρτη θα ολοκληρωθεί ο οικονομικός έλεγχος στα ταμεία της ΚΑΕ και ακολούθως θα δούμε πως θα πορευθούμε. Η ομάδα θα κατέβει κανονικά στο φετινό πρωτάθλημα της Α1. Πρέπει να σταματήσουν να μας πυροβολάνε από παντού.Θέλουμε να σώσουμε το Μαρούσι και βρίσκουμε παντού εμπόδια και υψωμένους τοίχους". Θα το αφήσω ασχολίαστο και θα του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία του κ. Γκάμαρη, αλλά αυτή θα είναι και η τελευταία του. Το τελευταίο επεισόδιο στην σαπουνόπερα του Αμαρουσίου δόθηκε με την ανακοίνωση που έβγαλε το ΔΣ της ομάδας που καταφέρετε σε ποιον άλλο, παρά τον κ. Γκάμαρη. Μπορείτε να δείτε την ανακοίνωση στο παρακάτω link (Για να μην σας κουράζω άλλο με wall of text): http://www.sport-fm.gr/article/293438

          Όσο για τη δεύτερη ομάδα, τον Πανελλήνιο, αποφάσισε μετά από τρεις μήνες απραξίας ότι είναι ομάδα και έχει υποχρεώσεις. Όπως για παράδειγμα να "κατεβάσει" ομάδα με πραγματικούς παίχτες στο πρωτάθλημα της Α1. Ενώ μόλις τέλειωσε το πρωτάθλημα ανανέωσε τον προπονητή του (που τον έφτασε στην υψηλότερη θέση στην Α1 των τελευταίων 50 χρόνων  και τον πήγε στο final four του EuroCup, το δεύτερο τη τάξη ευρωπαϊκό κύπελλο), μετά ήρθε μια μακρά περίοδος απραξίας. Ώσπου ο Χαραλαμπίδης ήθελε να μείνει ελεύθερος και να συνεχίσει την καριέρα του στον Άρη  και ο μεγαλομέτοχος της ομάδας ξύπνησε και δήλωσε ότι : "Οι παίκτες του Πανελληνίου είναι περιουσιακά στοιχεία της ομάδας. Και μόνο πωλούνται, δεν χαρίζονται". Τώρα που ο Χαραλαμπίδης πήγε στον Άρη θα πρέπει να μας πει ο κ. Κυριακού, αν τον πούλησε στο θεό του πολέμου ή αν ο παίκτης πήγε στη Θεσσαλονίκη με ελεύθερη μεταγραφή. Από την άλλη βέβαια οι άνθρωποι του συλλόγου κινήθηκαν έγκαιρα και κατάθεσαν το φάκελό τους, όπως όφειλαν, στην ΕΕΑ, για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στο νέο πρωτάθλημα (αν και σε αυτήν την ομάδα υπάρχει ένα διοικητικό μπάχαλο μη γνωρίζοντας αν ο κ. Κυριακού και ο πρόεδρος κ. Φιλιππούσης παραμείνουν στα δρώμενα της ομάδας). Μετά ήρθε η φυγή του coach Ζούρου. Ο άνθρωπος κουράστηκε να περιμένει και έφυγε σαν κύριος, όταν του είπαν να δουλέψει τσάμπα φέτος και με κατά πολύ μειωμένο μπάτζετ. Έτσι ήρθε η πρόσληψη του κ. Σκουρτόπουλου και η μεταφορά έδρας στη Λαμία (!!!). Πλέον ο Πανελλήνιος έχει 4 παίχτες στο ρόστερ του μετά την παραμονή του Παπαμακάριου και του Ξανθόπουλου (;), που είχε συμβόλαιο από πέρσι και για φέτος, την επιστροφή του Ράντσιτς και την απόκτηση του Αμερικάνου Μπάιαρς. 

          Δε μπορώ παρά να κλείσω ευχόμενος να βρουν το δρόμο τους αυτές οι δύο ομάδες, γιατί το ελληνικό μπάσκετ τις έχει ανάγκη γερές τόσο  αγωνιστικά, όσο και διοικητικά. Βλέπουμε που βλέπουμε ένα πρωτάθλημα των δύο. Αν λιγοστέψουν και οι ομάδες που κυνηγούν την τρίτη θέση, τότε ζήτω που καήκαμε...

Ανασκόπηση Mundobasket 2010

Αλήθεια τι είδαμε σε αυτό το Mundobasket;
Σίγουρα είδαμε ποιοτικότερους αγώνες, εν συγκρίση με το άνωστο Μουντιάλ. Ξεκινήσαμε με το ΗΠΑ - Βραζιλία, μετά είδαμε: το Ισπανία - Ελλάδα (κι ας ξεφουσκώσαμε 3 λεπτά πριν το τέλος) και το Σερβία - Κροατία την ίδια μέρα, το λατινοαμερικάνικο ντέρμπι ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Βραζιλία που μας πρόσφερε απίστευτες συγκινήσεις, την αποκαθήλωση των παγκόσμιων πρωταθλητών Ισπανών από τους Σέρβους με το τρίποντο από τα 9-10 μέτρα στο τέλος του αγώνα του Τεόντοσιτς και τέλος το Τουρκία - Σερβία που μέσα σε 5 δευτερόλεπτα κόντεψε να αλλάξει 3 φορές ο νικητής.
Οι ομάδες όμως τι μας έδειξαν; Θα τις πιάσω με τη σειρά κατάταξεις μία-μία (όχι δε θα μιλήσω και για τις 24 ομάδες του τουρνουά :P)
Η ΗΠΑ έπαιξε σοβαρά και χωρίς υπεροψία  όλους τους αντιπάλους της. Δεν υποτίμησε κανέναν και οι παίχτες της έπαιζαν σοβαρά όλο το σαραντάλεπτο. Με άμυνα όπως μόνο οι Αμερικάνοι ξέρουν να την παίζουν (λόγω των καταπληκτικών αθλητικών προσόντων τους) και επίθεση "τουρλουμπούκι", που λέει και ο Συρίγος, σάρωσε τους πάντες και έδειξε πως αν οι Αμερικάνοι είναι σοβαροί είναι ακόμα η καλύτερη ομάδα στον κόσμο και η απόσταση είναι ακόμα μεγάλη. Τι και αν παίζουν άναρχη επίθεση, κάνοντας χώρο στις περισσότερες φορές στις σετ επιθέσεις τους στον Ντουράντ για να παίξει ένας με έναν; Όταν κάνεις τόσα κλεψίματα, άρα και αιφνιδιασμούς, και παίρνεις δεύτερες ευκαιρίες με τα επιθετικά σου ριμπάουντ μπορείς να παίξεις και άναρχη επίθεση. Είχαν πραγματικά αρκετές αδυναμίες και προσωπικά πιστεύω πως δεν ήταν ανίκητη ομάδα. Διαψεύτηκα και έτσι οι Αμερικάνοι είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές μετά από 16 χρόνια.
Η Τουρκία είχε μια καλή ομάδα, αλλά πραγματικά ποιος πιστεύει πως είχε καλύτερη ομάδα από την Ισπανία, τη Σερβία και ακόμα, ακόμα την Ελλάδα; Με μια πραγματική σπαστική ζώνη (αλλά ταυτόχρονα σχεδόν υποχρεωτική λόγω του ύψους των παιχτών της), δύο χαρισματικούς παίχτες (τον Τούρκογλου και τον Ιλιασόβα) και μια πραγματικά απίστευτη εύνοια της διαιτησίας έφτασε στον τελικό, ο οποίος ήταν μόλις ο δεύτερος της, χαμένος κι αυτός, σε όλες τις διοργανώσεις. Ο προηγούμενος ήταν στο Ευρομπάσκετ του 2001 που φιλοξενήθηκε στην Τουρκία. Τυχαίο; Δε νομίζω!!!
Δε θα ξεχάσουμε το "χαρούμενο" μπάσκετ που παρουσίασε η Λιθουανία, που για άλλη μια φορά μας έδειξε πως δε χρειάζεται να είσαι η Λιμόζ για να παίρνεις τη νίκη και έστειλε για ακόμα μια φόρα το, κουραστικό πλέον, "η άμυνα φέρνει τους τίτλους" στα σκουπίδια. Χωρίς σπουδαίους παίχτες, με εξαίρεση τον Λίνας Κλέιζα (που όμως για ακόμα μια φορά κρύφτηκε στο μάτς που τον χρειάστηκε η ομάδα του), αλλά παίζοντας σαν σύνολο. Έτσι κατάφερε με μια επιθετική άμυνα, πολλούς αιφνιδιασμούς. καλή, σωστή  και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και με καλό περιφερειακό σουτ(ποιος σωστός Λιθουανός άλλωστε δεν ξέρει να σουτάρει καλά;) να μας κάνει να ευχαριστηθούμε μπάσκετ.Οι Σέρβοι, με τη νεανική ομάδα που μας παρουσίασε πέρσι στην Πολωνία, κατάφερε να διατηρηθεί στα ψιλά και να δείξει πως δεν ήταν πυροτέχνημα η περσινή δεύτερη θέση στο Ευρωμπάσκετ. Μια καινούργια φουρνιά Σέρβων γεννιέται που κατά πάσα πιθανότητα θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της στα επόμενα χρόνια. Αρκεί να μην αρχίσουν οι γνωστές βεντέτες στα αποδυτήρια και να παραμείνουν ενωμένοι. Άξιζε να πάει στον τελικό, αφού στον αγώνα με τους Τούρκους ήταν καλύτεροι, άλλα όπως έγραψε και η Κουρούνα, είδαν την άλλη όψη του νομίσματος. Τη δεκαετία του 90 πόσες φορές μας κέρδισαν σε κομβικά ματς με την εύνοια της διαιτησίας; Αξέχαστος θα μείνει ο τελικός του παγκοσμίου του 2002 στη Μέκκα του παγκοσμίου μπάσκετ, την Ινδιανάπολη, όταν και κέρδισαν τους απίστευτους Αργεντινούς με ένα φαλτσοσφύριγμα του Πιτσίλκα στο τέλος του αγώνα.
Οι Ισπανοί είχαν ελλήψεις και αυτό φάνηκε στα κρίσιμα.
Οι Βραζιλιάνοι είχαν την ποιότητα τουλάχιστον για την οχτάδα, αλλά πέτυχαν τους Αργεντίνους στους 16 και το ταξίδι τους τέλειωσε εκει.
Όσο για την δική μας εθνική, σίγουρα δεν ήταν χειρότερη από όλες αυτές τις ομάδες που προανέφερα. Η μεγαλύτερη αδυναμία μας δεν ήταν η αντιμετώπιση της ζώνης, αλλά η βοήθεια από τον πάγκο. Και δεν εννοώ τους παίχτες που κάθονταν στον πάγκο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω κάποιους παίχτες, που με εντυπωσίασαν με την απόδοσή τους και τους ζήλεψα. Γιατί πως να το κάνουμε; Θα θέλαμε και εμείς σαν Έλληνες να δούμε έναν πραγματικά καταπληκτικό παίχτη-σκόρερ να φοράει το εθνόσημο. Άλλα εμείς έχουμε το χάρισμα να κάνουμε όποιον παίχτη με ευχέρεια στο σκοράρισμα υπάρχει, έναν καλό αμυντικό. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά εδώ δεν είναι ποδόσφαιρο να κάθεσαι όλο τον αγώνα πίσω και να βγαίνεις αλώβητος και να νικάς στο τέλος. Στο μπάσκετ η καλύτερη ομάδα κερδίζει 98 φορές στις 100. Σταματώντας το παραλήρημά μου θα ξεκινήσω με τον επόμενο "μεγάλο" του NBA. Το "τιτανοτεράστειο" Κέβιν Ντουράντ. Το παλικάρι μπορεί να μην έχει τα μούσκουλα του Λεμπρόν ή του Γουέιντ (τα χεράκια του είναι σαν ποδαράκια ακρίδας), αλλά έχει 1000+1 τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι και αυτό έχει σημασία. Αυθεντικό μπασκετικό ταλέντο. Ο επόμενος ήταν ο Λουίς Σκόλα. Η παρουσία του στο ΝΒΑ μόνο καλό του έχει κάνει. Έγινε ποιο δυνατός και δεν έχασε τα καλά του στοιχεία, όπως το σουτάκι από τα 4-5 μέτρα. Αυτοι οι 2 με εντυπωσίασαν περισσότερο, αλλά ακόμα μου άρεσαν οι Ιλιασόβα, Γι Γιανλιαν, Μαρσελίνιο Χουέρτας, Τεόντοσιτς, Πότσιους και ο μεγάλος Τιάγκο Σπλίτερ, που θα λήψει πολύ φέτος από τα Ευρωπαϊκά παρκέ.
Άντε και του χρόνου να μην μας σνομπάρουν στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας τόσοι κορυφαίοι παίχτες και να μας δώσουν την ευκαιρία να τους "χαζέψουμε" είτε τηλεοπτικά είτε από κοντά...

Καλώς ορίσατε στο Hall of Fame Basket

Καλώς ορίσατε στο Hall of Fame Basket.
Στο blog αυτό θα γράφουμε τις ιδέες και απόψεις μας για όλες τις πλευρές του αγαπημένου μας αθλήματος, χωρίς παρωπίδες και προκαταλήψεις. Αν υποπέσουμε όμως σε κάποιο λάθος μη μας σταυρώσετε, γιατί άνθρωποι είμαστε και εμείς με τα ελαττώματά μας.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και σας αφήνω με ένα καταπληκτικό απόσπασμα από την ταινία "Coach Carter", τόσο σε δικιά μου μετάφραση, όσο και στο πρωτότυπο κείμενο.

Ο βαθύτερος φόβος μας δεν είναι ότι είμαστε ανεπαρκείς. Ο βαθύτερος φόβος μας είναι ότι είμαστε ισχυροί πέραν του μέτρου. Είναι το φως, και όχι το σκοτάδι, που περισσότερο μας φοβίζει. Αναρωτιόμαστε, ποιος είμαι εγώ για να είναι φανταστικός, υπέροχος, ταλαντούχους και υπέροχος; Στην πραγματικότητα, ποιος είσαι εσύ για να μην είσαι; Είσαι παιδί του Θεού. Το να το παίζεις μικρός  δεν εξυπηρετεί τον κόσμο. Γεννηθήκαμε για να κάνουμε πρόδηλη τη δόξα του Θεού που είναι μέσα μας. Δεν είναι μόνο σε ορισμένους από εμάς. Είναι σε όλους. Και καθώς αφήνουμε το δικό μας φως να λάμψει, δίνουμε ασυνείδητα την άδειά μας στους υπόλοιπους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. Καθώς ελευθερωνόμαστε από το φόβο μας, η παρουσία μας απελευθερώνει αυτόματα τους άλλους.

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us. We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented and fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small doesn’t serve the world. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It’s not just in some of us; it’s in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.