Σκέφτομαι δύο μέρες τι μπορώ να γράψω για αυτό τον Ολυμπιακό, που μας έβαλε τα γυαλιά σε όλους φέτος. Το μόνο που σκέφτομαι είναι, ότι τα φετινά επιτεύγματα της ομάδας του λιμανιού είναι η δικαίωση ενός προπονητή, που άκουσε ουκ ολίγα αυτά τα δύο χρόνια. Και φυσικά αναφέρομαι στο Duda Ivkovic, ο οποίος κατάφερε να ξορκίσει τους δαίμονες του 97 (όπου πολλοί έλεγαν τότε, ότι τα κατάφερε με την ομάδα του Ιωαννίδη).
Από μένα θα είχε ακούσει ακόμα πιο πολλά, αν είχα το χρόνο να τα γράψω εδώ. Βέβαια, όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι δεν ήμουν (και είμαι) ο μεγαλύτερος φαν του. Από την άλλη, δεν είμαι και αντι-Ivkovic. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Αλλά, δε μπορώ να μη του βγάλω το καπέλο γι' αυτά που κατάφερε φέτος, αυτός και η ομάδα του.
Δε νομίζω, πως κάνω κωλοτούμπα με αυτά που θα γράψω. Ο Ντούντα κατάφερε φέτος, με ένα ρόστερ του σορού, να μας διδάξει πως χτίζονται ομάδες. Δε γνωρίζω, αν είναι η καλύτερη ομάδα που έφτιαξε ποτέ ή η καλύτερη ομάδα που κοούτσαρε (αμφιβάλω μιας και ήταν προπονητής της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας), αλλά σίγουρα είναι μία από τις σπουδαιότερες ομάδες και από αυτές που είχαν τη μεγαλύτερη βελτίωση μέσα σε μια σεζόν.
Σίγουρα η προσθήκη του Dorsey ήταν επιβεβλημένη, μιας και η γύμνια της front-line του Ολυμπιακού ήταν εμφανής. Ο πρόεδρας είναι πρώην μπασκετμπολίστας, ο Hines τρομερός, αλλά κοντός και ο Γλυνιαδάκης είχε πάρει το Azax και έκανε τον πάγκο. Η ομάδα έψαχνε έναν αμυντικό ογκόλιθο και τον βρήκε. Επίσης, ο Law έδωσε ανάσες στο Σπανούλη και έδειξε, ουσιαστικά, πως 4 νεαροί και άπειροι playmaker δεν μπορούν να κρατήσουν το βάρος μιας μεγάλης ομάδας.
Οπότε, 2 από τα στοιχήματα του Σοφού ήταν αποτυχημένα (Lucas-Howard). Αλλά, αυτή είναι και η διαφορά των επιτυχημένων σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Βλέπουν τα λάθη τους και τα διορθώνουν και ποτέ δε το βάζουν κάτω. Και αυτό έκανε φέτος ο Ντούντα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου