Πρώτο θέμα είναι ξανά η απεργία (ή μήπως καλύτερα να πω αποχή από τους αγώνες) των Ελλήνων παιχτών. Παρακολουθώ αυτή τη στιγμή τον αγώνα-παρωδία μεταξύ του πλήρους Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ των απεργών (είναι η ομάδα του πρόεδρα άλλωστε, αν δεν μπορούσε να πείσει και τους συμπαίχτες του, τότε...). Πριν από αυτόν τον αγώνα, έγιναν άλλα δύο ματς παρωδίες. Στο Άρης - Ολυμπιακός, ο Θεός του πολέμου έπαιξε με τους ξένους του, πιτσιρικάδες από τους εφήβους και τον "απεργοσπάστη" Ταπούτο, ενώ οι Πειραιώτες έπαιξαν υπερπλήρεις, όπως και ο Παναθηναϊκός. Ποιος από τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους παίχτες αυτών των δύο ομάδων θα πήγαινε κόντρα στις διοικήσεις τους; Ρητορικό το ερώτημα φυσικά. Το βραβείο του χειρότερου ματς της ημέρας δικαιωματικά πάει στο Καβάλα - Ηλυσιακός. Οι δύο ομάδες έπαιξαν χωρίς τους Έλληνες παίχτες τους (μόνο ο Κασελάκης και ο τρισμέγιστος Χατζής αποφάσισαν να σπάσουν την απεργία) σε ένα ματς τραγωδία.
Κάπως έτσι ξεκίνησε το πρωτάθλημά μας. Μόνο μια λέξη μπορεί να το περιγράψει. Τραγέλαφος. Ομάδες που δεν πληρώνουν, παίχτες που δεν παίζουν (αν και δικαίωμά τους είναι να απεργήσουν. Μόνο που δεν καταλαβαίνω τι σόι απεργία είναι αυτή, ενώ προπονούνται κανονικά και συμμετέχουν σε φιλικά των ομάδων τους...), διαιτησία κάτω του μετρίου, λίγος κόσμος στις κερκίδες και άθλια γήπεδα είναι μερικά από τα βασικότερα προβλήματα της λίγκας. Αλλά θα μου πείτε εδώ δεν έχουμε κράτος. Πρωτάθλημα της προκοπής στο μπάσκετ θα έχουμε;
Κλείνοντας, έχω να απαντήσω στον κ. Γιαννακόπουλο, στον πρόεδρα, στον πατερούλη του Ελληνικού μπάσκετ και στον ανύπαρκτο πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ ότι κανείς από αυτούς δεν είναι το Ελληνικό μπάσκετ. Στο χωριό μου εγώ έμαθα πως; "Nobody is bigger than the game"...
Χωνέψτε το καλά μάγκες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου