Νέο ξεκίνημα (ξανά...) Part 2

Συνεχίζοντας από χθες, θα παρουσιάσουμε τους νέους παίχτες του Ολυμπιακού και θα προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε την αγωνιστική ταυτότητα των Πειραιωτών. Και δε μιλάω για το ποια συστήματα ή με ποιον τρόπο θα παίζει επακριβώς, αλλά ποιες είναι οι δυνατότητες του.

Όσον αφορά τους νεοαποκτηθέντες, η μεταγραφή του Σπανούλη είναι η πιο ουσιαστική, αλλά ταυτόχρονα και η πιο θορυβώδης. Κι αυτό γιατί ενδυναμώθηκε η ομάδα του Πειραιά σε μια θέση που πόναγε τα τελευταία χρόνια, ενώ ταυτόχρονα αποδυνάμωσε τον αιώνιο αντίπαλο. Οι υπόλοιπες κινήσεις της ομάδας δεν ήταν άσχημες και όλες είχαν τη λογική τους. Έτσι ο Lucas αποκτήθηκε για να αντικαταστήσει τον Beverly. Πιστεύω ότι εδώ ο Ολυμπιακός χτύπησε φλέβα χρυσού, αφού αντικατέστησε έναν ταλαντούχο νέο, με έναν ολοκληρωμένο παίχτη, ο οποίος μπορεί να αποδώσει εξίσου καλά τόσο σε άμυνα, όσο και επίθεση. Είναι αξιόλογος σουτέρ τριών πόντων, αλλά και διεισδυτικός. Το πακέτο είναι πλήρες λοιπόν. Πάμε παρακάτω. Στη θέση του Kleiza, αποκτήθηκε ο Nielsen. Πολλοί λένε να μην τους συγκρίνουμε, αλλά είναι σχεδόν ίδιοι παίχτες. Το παιχνίδι τους είναι πανομοιότυπο. Μιλάμε για δύο ελαφρά τεσσάρια, με καλό τρίποντο και καλό ριμπάουντ. Ναι, ο Λιθουανός είναι νεότερος και σαφώς πιο εξελίξιμος από τον 32χρονο Αυστραλό, αλλά ο Nielsen είναι πιο εργατικός και σοβαρός. Θα βοηθήσει περισσότερο την ομάδα από τον Linas και ας μην σκοράρει κατά ριπάς. Στη θέση του Σοφοκλή και του Vujčić αποκτήθηκε ο Nesterović. Άλλος ένας "δεινόσαυρος" στο ρόστερ του Ολυμπιακού, μετά τον συμπαθή Αντρέα. Σίγουρα θα βοηθήσει πολύ αμυντικά όταν ο αντίπαλος θα παίζει με βαριά κορμιά στη ρακέτα, αλλά προβλέπω πανικό και ταραχή στα pick and roll και φέτος, αφού θα είναι σίγουρα ο άνθρωπος που θα σημαδεύουν οι αντίπαλοι προπονητές λόγω των αργών πλάγιων βημάτων του και της προχωρημένης ηλικίας του. Επιθετικά στο ΝΒΑ βελτίωσε το παιχνίδι του στο low post και απέκτησε ένα αξιόπιστο σουτάκι από τα 4-5 μέτρα. Θα βοηθήσει σίγουρα, καθώς ας μην ξεχνάμε ότι στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ κέρδισε και ένα πρωτάθλημα με τους Spurs, έχοντας μάλιστα και ρόλο στην ομάδα, αφού ήταν ο βασικός σέντερ τους (κάποιος έπρεπε να τρώει και να δίνει ξύλο στη ρακέτα για να κάνει τα δικά του ο μεγάλος Tim Duncan). Ο Kešelj ήρθε μεταξύ αγνώστων και κανείς δεν τον είχε δει πριν το Παγκόσμιο. Εκεί τον θαυμάσαμε και ανακαλύψαμε πως ο Ολυμπιακός χτύπησε διάνα και πάλι. Ένα ψηλό (2.08) τριάρι με πάρα πολύ καλό σουτ από την περιφέρεια, αλλά soft για να παίξει μέσα στη ρακέτα. Ωρέ ποιον μεγάλο Γιουγκοσλάβο σουτέρ, με το ίδιο ύψος, μου θυμίζει, που αυτή τη στιγμή βγάζει το ψωμάκι του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, άρχισε να παίζει στην Ελλάδα μας μπάσκετ και είναι ο διακαής πόθος των Αγγελόπουλων; Μακάρι να έχει την ίδια εξέλιξη το παλικάρι (χωρίς τους τραυματισμούς του άλλου όμως) και να δικαιώσει το "Σοφό" για την επιλογή του. Τέλος επέστρεψαν οι Πελεκάνος και Erceg, οι οποίοι απ' ότι κατάλαβα θα έχουν συμπληρωματικό ρόλο, αν και τους αξίζουν κάποιες ευκαιρίες, αφού και οι δυο τους διέπρεψαν πέρσι με Μαρούσι και Πανιώνιο αντίστοιχα.

Χθες είχα πει πως θα βλέπαμε, αν χωράει μια μεταγραφή ακόμα στους Πειραιώτες. Για να καταλήξουμε, όμως στην απόφασή μας, πρέπει να δούμε πλέον όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού και να δούμε αν υπάρχουν αδυναμίες και ελλείψεις σε αυτό.

Ξεκινώντας από τα guard, συναντάμε τους Παπαλουκά, Teodosić, Σπανούλη, Lucas, Halperin, Πελεκάνο και Κατσίβελη. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είναι άριστοι χειριστές της μπάλας και πολύ καλοί οργανωτές, οι δύο επόμενοι υπό προϋποθέσεις μπορούν να βοηθήσουν στο κατέβασμα της μπάλας. O Πελεκάνος είναι περισσότερο δυαροτριάρι και ο μικρός Κατσίβελης ήρθε για να μαζέψει εμπειρίες στις προπονήσεις και ίσως μερικά σκόρπια δίλεπτα σε 5-6 αγώνες χαμηλού ανταγωνισμού. Οι περισσότεροι είναι αξιόπιστοι σουτέρ τριών πόντων, με εξαίρεση το Θόδωρα, γεγονός που βελτιώνει σε αυτό το σημείο το παιχνίδι του Ολυμπιακού σε σχέση με πέρσι.

Περνώντας στα τριάρια, παρατηρούμε μια σπάνια πληθώρα σε σχέση με άλλες χρονιές. Στη θέση αυτή υπάρχει ο αναβαθμισμένος, πλέον, Παπανικολάου, ο μπομπέρ Kešelj και ο τραυματίας αυτή τη στιγμή Βασιλόπουλος.Ο Σέρβος θα ανοίξει τις άμυνες με το φονικό του σουτ τριών πόντων, τόσο για τους ψηλούς της ομάδας, όσο και για τα διεισδυτικά guard των ερυθρόλευκων, όπως ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς και ο Lucas. Ο Παπανικολάου έχει όλο το πακέτο και με τις εμπειρίες που θα αποκομίζει από τους αγώνες, που θα παίζει πλέον, θα γίνεται όλο και καλύτερος. Αρκεί να μην τη "δει" και αυτός κάποια στιγμή super star και σταματήσει να δουλεύει. Ειδάλλως γι αυτόν τον παίχτη "sky is the limit", όπως λένε και στο χωριό μου. Η επιστροφή του ταλαιπωρημένου τα τελευταία δύο χρόνια από τους τραυματισμούς στη μέση Βασιλόπουλου, θα δώσει στην ομάδα περισσότερες επιλογές σε άμυνα και πεντάδες, καθώς μπορεί να παίξει και στη θέση 4 βοηθώντας τον Ολυμπιακό να δοκιμάσει κάποια κοντά σχήματα, χωρίς να χάσει δυναμισμό.

Περνώντας στο ζωγραφιστό, βρίσκουμε τους Μπουρούση, Nesterović, Μαυροκεφαλίδη, Nielsen, Γλυνιαδάκη και Erceg. Οι τέσσερις πρώτοι θα είναι η ραχοκοκαλιά των ψηλών. Αν ο Μπουρούσης καταλάβει πως είναι σέντερ και όχι τεσσάρι ή τριάρι για να είναι συνεχώς στην περιφέρεια και να ρίχνει ως άλλος Nowitzki τρίποντα, τότε όλα θα πάνε μια χαρά. Βεβαίως όταν θα χρειαστεί να παίξει με παρτενέρ στη ρακέτα έναν εκ των Nesterović ή Γλυνιαδάκη, τότε θα είναι ίσως χρήσιμο να κινείται πιο περιφερειακά για να τους δίνει χώρο στη ρακέτα να κάνουν τα δικά τους. Για τον Nesterović και το Nielsen τα είπαμε πιο πάνω. Ο Αυστραλός, λογικά, θα μοιραστεί τη θέση 4 με τον Λουκά. Και οι δυο τους είναι καλοί σουτέρ από μακριά (ο Μαυροκεφαλίδης δεν έχει το τρίποντο τόσο, όσο τα σουτ από τα 4-5 μέτρα), με τον διεθνή μας power forward - center να είναι πιο δυνατός και γι' αυτό να έχει περισσότερες κινήσεις στο low post, αλλά και να μη φοβάται να τα βάλει με πιο ψηλούς και δυνατούς αντιπάλους για τον ίδιο λόγο. Η βελτίωσή του πέρσι ήταν αλματώδης. Ο Γλυνιαδάκης θα δίνει, λογικά, ανάσες στο Nesterović στους αγώνες που το επιτρέπουν αυτό και ο Erceg θα τρίψει τον πάγκο με το Azax για να μπορούν να κάθονται οι υπόλοιποι. Αν κάθεται κι αυτός μαζί τους, γιατί έτσι όπως βλέπω το ρόστερ, τον κόβω να κάθεται δίπλα από τον πάγκο με πολιτικά. Όχι πως αυτή είναι και η θέση που του αρμόζει. Στο χέρι του είναι να γίνει μέρος των σχεδίων του Ντούντα.

Δε μπορώ να μην επισημάνω, πως το υπάρχον ρόστερ δείχνει πιο γεμάτο από ποτέ σε όλες τις θέσεις. Ο Ivković έχει τη δυνατότητα να παίξει αργό μπάσκετ, γρήγορο (αλλά όχι βιαστικό) μπάσκετ, πιεστική άμυνα, να χρησιμοποιήσει ψηλές, σαν τους Τούρκους, πεντάδες, πεντάδες με τρία guard και ούτω καθ' εξής. Δε θέλω να περάσω σε πιο τεχνικά θέματα ούτως ή άλλως. Πάντως η δυνατότητα για πειραματισμούς, λόγω ρόστερ, υπάρχει.

Ολοκληρώνοντας, θα απαντήσω στην ερώτηση που έχουν βάλει όλοι οι δημοσιογράφοι εδώ και κάνα μήνα. Χρειάζεται ο Ολυμπιακός κι άλλον παίχτη; Όχι! Όταν αυτή τη στιγμή έχεις 15 παίχτες να υπολογίζεις για τις υποχρεώσεις της ομάδας και το Δεκέμβρη, σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις, θα επιστρέψει και ο 16ος παίχτης σου, ο Βασιλόπουλος, δε χρειάζεσαι κι άλλον παίχτη. Ένας ακόμα θα έφερνε αναταραχή στην όποια χημεία υπάρχει, καθώς και στα αποδυτήρια, μιας και για να κρατήσεις 16-17 παίχτες ικανοποιημένους σε χρόνο συμμετοχής και ρόλο μέσα στο παρκέ είναι ολίγον τι δύσκολο. Δε θα έλεγα όχι σε κάτι εξαιρετικό, με την προϋπόθεση να αποδεσμευτεί κάποιος παίχτης. Πιστεύω ακράδαντα πως οι επιτυχίες έρχονται, αν όλοι μέσα σε ένα σύλλογο νιώθουν καλά και είναι κομμάτια του παζλ. Αν κάποιο απ' αυτά χαλάσει ή δεν ταιριάζει εκεί που πρέπει, τότε η εικόνα δε θα είναι ολοκληρωμένη. Ποτέ!!!